Cześć!

Na początku chciałabym wspomnieć, że wpis – który zapewne w tej chwili czytasz – był przeze mnie korygowany co najmniej pięć razy. Ciężko ubrać mi w słowa wszystkie odczucia względem Twoich opowiadań. To jest stanowczo za trudne, biorąc pod uwagę, że przekazujesz w nich wiele pięknych emocji. Te emocje można poczuć; odrobinę gorzej z ich opisaniem. Postaram się odtworzyć choć część moich odczuć na klawiaturze, więc proszę, abyś trzymała za mnie kciuki. Jaki będzie tego efekt? Zaraz się przekonamy.

Już po pierwszych zdaniach można dostrzec niebanalny styl pisania, który reprezentujesz. Nie tworzysz bohaterów bez wyrazu. Wykreowane przez Ciebie postacie posiadają skomplikowane charaktery i w swoich monologach brzmią bardzo prawdziwie. Często łączy ich jeden element – trudna przeszłość. Właśnie ona oddziałowuje na ich zachowania w następnych latach. Bardzo cenię taką spójność, która pozytywnie wpływa na ogólną logikę opowiadania.

Ponadto, piszesz naprawdę ciekawe historie. Czytelnik śledzi je z zapartym tchem i nawet na chwilę nie może podnieść się z fotela. Akcja jest do tego stopnia wciągająca, że potrafię przenieść się do świata Twoich opowiadań… po czym wcale nie mam ochoty wracać.

Twoje małe dzieła chwytają odbiorcę za serce. Nie ma w nich zbyt wielu błędów; te drobniejsze są zrobione z pośpiechu. Potrafisz dotknąć najczulszych punktów i wzbudzić wcześniej wspomniane emocje. Jestem dumna, że jako jedna z niewielu piszesz coś głębokiego. Nie skupiasz się jedynie na głównych bohaterach, każda postać toczy własne losy, zmierzając się z trudami codziennego życia.

Jesteś wspaniałą pisarką i osobą. Ten wpis może wydawać się zbyt pochlebny, ale jak często mawiasz: ,,Nie musimy szczędzić pochwał, o ile są uzasadnione”.

Tym ładnym akcentem kończę moją wypowiedź. Życzę Ci powodzenia w dalszym tworzeniu oraz wyższej pozycji w rankingu, na którą zasługujesz.

AlexStar