wanny czy prysznice?

śnią mi się od jakiegoś czasu te same sny.

zaczęło się od snu, w którym dziesięcioletnia ja jedzie na obóz na hawajach dla księżniczek. wszystko fajnie, zaprzyjaźniam się ze stewardessą i w ogóle, a potem wszystko zaczyna się.

najpierw hotel – dziwnie zbudowany, podejrzany, nie ba ciepłej wody, ale jest ładny. pierwsza oznaka koszmaru, perfekcyjność.

dalej szykujemy się na uroczystą kolację, ja zakładam moją księżniczkową sukienkę, moja siostra jakąś normalną a mój tata garnitur. wsiadamy w łódkę i płyniemy.

w połowie drogi okazuje się, że mam też brata. co robię? mówię „okej spoko” i płyniemy z nim dalej.

i potem sen zmienia się o 180 stopni. najpierw atmosfera – jesteśmy zdani na siebie, cisza. potem hałasy i bijące serca, aż w końcu coś przychodzi i nas atakuje. mój brat zmienia się w wielkiego czarnego psa i probuje się bronic, wszyscy generalnie się w coś zmieniamy, ale nic w tym koszmarze nie konczy się dobrze. wszyscy oprocz mnie i mojego(nie istniejącego) brata nie zyja. patrze na zwloki mojej realnej rodziny w koszmarze, wiedzac ze to dopiero poczatek.

dalej jest tylko gorzej – wyrywanie komus pluc, rytualy, oddychanie przez czyjeś usta, picie krwi, gonitwy, tortury, wszystko naraz.

i wiem, ze koniec snu się zbliza poniewaz pojawia się moja mama.

wracam z hawai i rzucam się w objecia matki, a sen się konczy. upewniam się ze moj tata ma się dobrze i pisze do siostry, ktora odpisuje „no tak”.

to byl w skrocie moj drzemkowy sen, ktory w mojej glowie trwal trzy dni i byl o wiele bardziej drastyczny. jestem swiezo po przebudzeniu i postanowilam to zapisac.

xoxo,
zocha