Quizowy escape room – Czwarty klucz.

Budzisz się w dziwnej pozycji. Podnosisz się pospiesznie, uświadamiając sobie, że zamiast w swojej sypialni siedzisz na fotelu w jakimś dziwnym pomieszczeniu. Niewielki, elegancko umeblowany pokoik ze ścianami z błyszczącą srebrzeniami tapetą mieści w sobie niewielkie biurko z kilkoma szufladkami, komodę z trzema szafkami zamkniętymi na zamki szyfrowe, na której stoi wazon z kwiatami - niebieskimi chabrami, Twój fotel, stojącą lampę, kilka obrazów i lustro na ścianach, niewielki stoliczek i drzwi. Oczywiście, najbardziej interesują Cię te ostatnie, ale w życiu nie może być zbyt łatwo i drzwi są zamknięte. Rozglądasz się i zauważasz na stoliku kartkę, ołówek i drobny, brązowy kluczyk. Odczytujesz tekst z kartki:

"Kim jest ten Klucznik?" - zastanawiasz się, wypróbowując kluczyk na kolejnych szafkach. - "I o co chodziło w tym Post Post Scriptum?" Przy okazji odkrywasz, że kilka szafek jest otwartych - znajdujesz niewielkie błękitne pudełko zamknięte na klucz i dwie szare koperty, w których są dwa obrazki - prosty motyl z literami "S" na skrzydłach i kot z literami "Z" na ciele. "Pewnie przydadzą się później, jak znajdę jeszcze kilka." Próbujesz przypomnieć sobie, co działo się wczoraj. Masz w pamięci całkiem normalny dzień, do momentu spaceru, na którym wspomnienia się urywają. Nagle - klik - zamek z kolejnej szafki zaskakuje. W szafce jest zielone pudełko zamknięte na kłódkę na szyfr z siedmiu liczb, a także talia specjalnych kart. Przeglądasz je, po czym zastanawiasz się przez chwilę. Jaki kod wypróbujesz?

W pudełku znajdujesz kolejną szarą kopertę, tym razem z literą "R" na jakimś strusiu, a może emu? Odkładasz kopertę na stosik. Wygląda na to, że ten trop się urwał - chyba musisz przeszukać nieco pokój. Zaglądasz w różne szpary, pod meble i za fotel. Znajdujesz kolejną szarą kopertę, tym razem z pokrytym literami "M" nietoperzem, a także troje zamkniętych drzwiczek za obrazami. Lustro przymocowane jest mocniej. Za to w jednym miejscu to, co wydawało Ci się ozdobą, okazuje się rogiem kartki...

W szafce znajdujesz dwie szare koperty, jedną z pokrytym literami "E" indykiem i nietoperzem z literami "M" na skrzydłach. Odkrywasz też na nich w rogach drobne cyferki "5". Czyżby było tylko pięć kopert? W takim wypadku masz już wszystkie... Jest tu też korona, wyglądająca niepokojąco prawdziwie, mimo, że jest zrobiona ze srebra. Próbujesz zarysować jeden kamień i o mały włos nie łamiesz sobie paznokcia. Zbierasz koperty i rozkładasz ich zawartość przed sobą. Niestety, w kłódce na litery jest dziesięć liter, za to udaje Ci się ułożyć z liter na zwierzętach pięcioliterowe słowo. Co robisz?

Kłódka otwiera się z cichym pyknięciem. W szufladzie znajdujesz kartkę z kolejnym listem.

Dokładnie przeszukując wazon odkrywasz, że do jednej z bocznych ścianek przyczepiony jest malutki kluczyk. Już drugi! Wkładasz go do zamka niebieskiego pudełka. Po chwili masz w ręku kartkę papieru, nieprzypominającą listów Klucznika, a także miniaturową konsolę, plastikowe pudełko z trzema dużymi przyciskami, na których są kopie obrazów ze ścian.

Rozlega się cicha melodyjka, obrazy na ścianach odskakują, a drzwiczki za nimi otwierają się. W dwóch po bokach są nieruchome zegary, wskazujące od lewej ósmą pięć i siódmą dziewięć, a w środkowym znajdujesz kartkę z listem i trzy klapki w dnie z wyrytymi rysunkami. Musisz wybrać rysunek...

Czujesz, że ręce Ci drżą, gdy otwierasz klapkę Ostatni list naprawdę Cię przeraził. A co, jeśli ten Klucznik nie zamierza Cię wypuścić? Jeśli uwięzi Cię gdzieś na zawsze lub po prostu zabije? Cóż, nic nie możesz poradzić na jego plany, ale rozwiązywanie tych wszystkich zagadek to jedyny sposób, by przeżyć. Rozwijasz z zielonego papieru niewielką paczkę. Znajdujesz w niej grubą kartę z drzewem genealogicznym.

Zerkasz na drugą kartkę. Tu będzie trochę myślenia...

Na Twój krzyk rozlega się trzask i jedna z desek parkietu odskakuje, odkrywając kolejną skrytkę. Jest tam już list. A także, ponownie, trzy klapki, tym razem ze zdjęciami.

Wyciągasz klucz. Jest już przedostatni! Tyle, że urywa się trop... Rozglądasz się po pomieszczeniu i uśmiechasz się szeroko, widząc, że zupełnie wyleciały Ci z głowy zegary... Ósma pięć i siódma dziewięć... Klękasz przy komodzie i wypróbowujesz ten szyfr na ostatniej kłódce. Zadziałał i wyciągasz z szuflady sporą skrzyneczkę, zamkniętą na klucz. Wypróbowujesz ten, który już masz i po chwili trzymasz w ręku kolejne pudełko, którego cztery boczne ściany są drzwiczkami, a namalowane są na nich wizerunki czterech żywiołów. Pewnie musisz otworzyć je od właściwej strony... Znajdujesz także kolejny list.

Wyciągasz z pudełka kolejny list, i tylko list. Gdzie ten czwarty klucz? Ile jeszcze szukania? Z drugiej strony, jesteś już prawie na ostatniej prostej, a nie na ostatniej prostej... Odczytujesz tekst.

Klik! Blat stolika odskakuje, odkrywając skrytkę, w której jest spory, ozdobny klucz. Korona, która leżała na stoliku, toczy się po ziemi. Czwarty klucz! Już chcesz pobiec z nim do drzwi, ale Twoją uwagę zwraca korona. Po co właściwie się tutaj znalazła? Na nic się przecież nie przydała... A może będzie Ci potrzebna później? Nawet jeśli nie, to wydaje się dość mocna, a te szpikulce na dole są dosyć ostre, więc może być ewentualną bronią... Podnosisz koronę i z nią w jednej ręce otwierasz drzwi. Znajdujesz się w długim korytarzu, starym, pełnym kurzu i złuszczającej się farby. Coś tutaj wzbudzało w Tobie skojarzenia z dawną szkołą, od lat opuszczoną. Jak ten Klucznik zdołał tu przygotować Twój pokój, który bądź co bądź był w naprawdę dobrym stanie? Zadając sobie pytania, sprawdzasz, czy możesz wyjść oknem. Niestety, są zabite lub zamknięte, a i tak znajdujesz się na trzecim-czwartym piętrze. Idziesz dalej do przodu, licząc, że znajdziesz jakieś schody. Zaglądasz też czasem do innych pokoi, ale są zupełnie opuszczone. Dochodzisz do schodów i nagle słyszysz krzyk kobiety. Przez sekundę się zastanawiasz, ale i tak krzyk dochodzi z dołu, czyli tam, gdzie i tak chcesz się znaleźć. Biegniesz na dół i skręcasz w lewo, wpadając do jakiegoś pokoju. Na chwilę zamierasz, widząc rozgrywającą się tam scenę. Ten pokój również wygląda lepiej, niż cały budynek. Spora, wygodna sypialnia utrzymana w nieco ciemnych kolorach, podobnie jak Twoje niedawne więzienie, zupełnie nie pasuje do korytarza. Do staroświeckiej, ciężkiej toaletki przywiązana jest kobieta w średnim wieku. Próbuje coś krzyknąć przez knebel, a jej długie włosy zakrywają trochę twarz, opadając na podarte ubranie. Obok niej kuca młodsza kobieta, z nożem w ręku, chyba próbując ją rozwiązać. Obie spoglądają przez chwilę w Twoją stronę, a Ty z dziwnym przerażeniem odnotowujesz, że mają Twój kolor włosów, choć u starszej kobiety z siwymi pasmami, Twój kształt oczu, podobny jest do Twoich rys... Czy to może być przypadek? Chwilę ciszy przerywa młodsza kobieta. - Chodź, nie stój tak, pomóż mi! Przez ułamek sekundy się wahasz.