The Dominator is the leader of ACF (Annihilation Control Force), and the final boss of expert mode. He wears a dominus and a really long robe. He connects himself to 6 lightning strikes, each representing 6 beaten bosses from expert mode. He has 2 eyes coming out of the dominus whenever his shield is destroyed. Those eyes move everywhere in the dominus. He's replaced by Multiversal Overlord in "Ranked Up" modifier.
@kamienica_pospolita W tekście „Zośka” opisał powstanie grupy przyjaciół z 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej (od koloru chust nazywanej „Pomarańczarnią”), ich działalność w konspiracji oraz aresztowanie i odbicie „Rudego” i innych więźniów przewożonych 26 marca 1943 po przesłuchaniach z siedziby Gestapo w alei J. Ch. Szucha 25 do więzienia Pawiak[7].
Tadeusz Zawadzki sporządził swoją relację ołówkiem na małym bloczku z kratkowanego papieru, którą następnie, z obawy o jej zniszczenie, przepisał na maszynie w 4 egz. Jan Rossman, przyjaciel oraz pierwszy czytelnik jego pracy[2][5]. Rossman podzielił także materiał na rozdziały, którym nadał tytuły: Pomarańczarnia, Janeczek, Aresztowanie, Czy odbijamy i Odbity[8]. Następnie, zgodnie z sugestią Tadeusza Zawadzkiego, zwrócił się z prośbą do Aleksandra Kamińskiego o przygotowanie w oparciu o notatkę materiału dla szerszego grona czytelników[9][5].
Redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego” wyraził zgodę na napisanie książki w pierwszych dniach maja 1943[5]. Znał on Tadeusza Zawadzkiego m.in. z Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”[5]. W celu zebrania materiałów do książki, Kamińskiemu na jego prośbę zorganizowano także spotkania z osobami znającymi jej bohaterów m.in. Józefem Zawadzkim, Stefanem Mirowskim i Barbarą Sapińską (dziewczyną Aleksego Dawidowskiego)[10]. Na jednym z czterech egzemplarzy swojej relacji „Zośka” wniósł zielonym długopisem kilka poprawek i to ten egzemplarz posłużył Aleksandrowi Kamińskiemu do napisania książki[8]. Trwało to bardzo krótko. Kamiński wspominał, że pracował nad nią kilka dni, może tydzień[11]. Po zebraniu materiałów, wyjechał z Warszawy do swojej żony Janiny, która w tamtym czasie przebywała pod Pruszkowem[12]. Treść książki podyktował żonie[13]. Maszynopis otrzymali do przeczytania Tadeusz i Józef Zawadzcy, Jan Rossman oraz inni uczestnicy i świadkowie opisanych w niej zdarzeń[14].
Celem książki było upamiętnienie grupy warszawskich harcerzy – członków m.in. Szarych Szeregów, PLAN-u i Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” – oraz przekazanie ideałów braterstwa i służby[10].
Książka pod pseudonimem „Juliusz Górecki” oraz tytułem Kamienie na szaniec. Opowiadanie o Wojtku i Czarnym ukazała się po raz pierwszy w lipcu 1943, w nakładzie 2 tys. egz. Wydawcą była KOPR (Komisja Propagandy Biura Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawa Armii Krajowej), a książkę wydrukowały Tajne Wojskowe Zakłady Wydawnicze (TWZW)[15][16]. Na okładce zaprojektowanej przez Stanisława Kunstettera znalazł się ceglany mur z namalowanym Znakiem Polski Walczącej[17][18]. Aleksander Kamiński stworzył swój pseudonim przyjmując imię Juliusza Dąbrowskiego, natomiast nazwisko „Górecki” nawiązywało do Górek Wielkich, w których mieściła się kierowana przez niego szkoła instruktorów harcerstwa[14]. Imiona w podtytule książki (Opowiadanie o Wojtku i Czarnym) były fikcyjnymi imionami Aleksego Dawidowskiego i Jana Bytnara[14].
Drugie okupacyjne wydanie Kamieni na szaniec, także w nakładzie 2 tys. egz., ukazało się w lipcu 1944[19]. Zostało ono uzupełnione przez autora o okres pomiędzy akcją pod Arsenałem a akcją w Sieczychach (do września 1943)[20][21]. Książka została także zilustrowana 10 rysunkami Romana Hussarskiego. Jej objętość zwiększyła się z 68 do 110 stron[21][10]. W drugim wydaniu stała się zamkniętą całością[22].
Mikrofilm z treścią książki został wysłany przez Szare Szeregi przez kuriera Armii Krajowej do Londynu, co umożliwiło Związkowi Harcerstwa Polskiego na jej wydanie w języku angielskim w 1945 w Wielkiej Brytanii[5]. W tym samym roku ukazało się w Londynie nakładem Światpolu trzecie wydanie książki i zarazem pierwsze na obczyźnie[23][24].
Kamienie były najgłośniejszą książką okupowanej Warszawy[25][26]. Była czytana w całym kraju i doczekała się licznych recenzji w prasie konspiracyjnej (także krytycznych) Młodzież przyjęła ją z entuzjazmem[26].
Shrekkie.Stonewall
Epic quiz dałam 5 serduszko, dawaj part 2 😎
billyvert
The Dominator is the leader of ACF (Annihilation Control Force), and the final boss of expert mode. He wears a dominus and a really long robe. He connects himself to 6 lightning strikes, each representing 6 beaten bosses from expert mode. He has 2 eyes coming out of the dominus whenever his shield is destroyed. Those eyes move everywhere in the dominus. He's replaced by Multiversal Overlord in "Ranked Up" modifier.
PoziomkowaGwiazda
@kamienica_pospolita W tekście „Zośka” opisał powstanie grupy przyjaciół z 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej (od koloru chust nazywanej „Pomarańczarnią”), ich działalność w konspiracji oraz aresztowanie i odbicie „Rudego” i innych więźniów przewożonych 26 marca 1943 po przesłuchaniach z siedziby Gestapo w alei J. Ch. Szucha 25 do więzienia Pawiak[7].
Tadeusz Zawadzki sporządził swoją relację ołówkiem na małym bloczku z kratkowanego papieru, którą następnie, z obawy o jej zniszczenie, przepisał na maszynie w 4 egz. Jan Rossman, przyjaciel oraz pierwszy czytelnik jego pracy[2][5]. Rossman podzielił także materiał na rozdziały, którym nadał tytuły: Pomarańczarnia, Janeczek, Aresztowanie, Czy odbijamy i Odbity[8]. Następnie, zgodnie z sugestią Tadeusza Zawadzkiego, zwrócił się z prośbą do Aleksandra Kamińskiego o przygotowanie w oparciu o notatkę materiału dla szerszego grona czytelników[9][5].
Redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego” wyraził zgodę na napisanie książki w pierwszych dniach maja 1943[5]. Znał on Tadeusza Zawadzkiego m.in. z Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”[5]. W celu zebrania materiałów do książki, Kamińskiemu na jego prośbę zorganizowano także spotkania z osobami znającymi jej bohaterów m.in. Józefem Zawadzkim, Stefanem Mirowskim i Barbarą Sapińską (dziewczyną Aleksego Dawidowskiego)[10]. Na jednym z czterech egzemplarzy swojej relacji „Zośka” wniósł zielonym długopisem kilka poprawek i to ten egzemplarz posłużył Aleksandrowi Kamińskiemu do napisania książki[8]. Trwało to bardzo krótko. Kamiński wspominał, że pracował nad nią kilka dni, może tydzień[11]. Po zebraniu materiałów, wyjechał z Warszawy do swojej żony Janiny, która w tamtym czasie przebywała pod Pruszkowem[12]. Treść książki podyktował żonie[13]. Maszynopis otrzymali do przeczytania Tadeusz i Józef Zawadzcy, Jan Rossman oraz inni uczestnicy i świadkowie opisanych w niej zdarzeń[14].
Celem książki było upamiętnienie grupy warszawskich harcerzy – członków m.in. Szarych Szeregów, PLAN-u i Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” – oraz przekazanie ideałów braterstwa i służby[10].
Książka pod pseudonimem „Juliusz Górecki” oraz tytułem Kamienie na szaniec. Opowiadanie o Wojtku i Czarnym ukazała się po raz pierwszy w lipcu 1943, w nakładzie 2 tys. egz. Wydawcą była KOPR (Komisja Propagandy Biura Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawa Armii Krajowej), a książkę wydrukowały Tajne Wojskowe Zakłady Wydawnicze (TWZW)[15][16]. Na okładce zaprojektowanej przez Stanisława Kunstettera znalazł się ceglany mur z namalowanym Znakiem Polski Walczącej[17][18]. Aleksander Kamiński stworzył swój pseudonim przyjmując imię Juliusza Dąbrowskiego, natomiast nazwisko „Górecki” nawiązywało do Górek Wielkich, w których mieściła się kierowana przez niego szkoła instruktorów harcerstwa[14]. Imiona w podtytule książki (Opowiadanie o Wojtku i Czarnym) były fikcyjnymi imionami Aleksego Dawidowskiego i Jana Bytnara[14].
Drugie okupacyjne wydanie Kamieni na szaniec, także w nakładzie 2 tys. egz., ukazało się w lipcu 1944[19]. Zostało ono uzupełnione przez autora o okres pomiędzy akcją pod Arsenałem a akcją w Sieczychach (do września 1943)[20][21]. Książka została także zilustrowana 10 rysunkami Romana Hussarskiego. Jej objętość zwiększyła się z 68 do 110 stron[21][10]. W drugim wydaniu stała się zamkniętą całością[22].
Mikrofilm z treścią książki został wysłany przez Szare Szeregi przez kuriera Armii Krajowej do Londynu, co umożliwiło Związkowi Harcerstwa Polskiego na jej wydanie w języku angielskim w 1945 w Wielkiej Brytanii[5]. W tym samym roku ukazało się w Londynie nakładem Światpolu trzecie wydanie książki i zarazem pierwsze na obczyźnie[23][24].
Kamienie były najgłośniejszą książką okupowanej Warszawy[25][26]. Była czytana w całym kraju i doczekała się licznych recenzji w prasie konspiracyjnej (także krytycznych) Młodzież przyjęła ją z entuzjazmem[26].
billyvert
@PoziomkowaGwiazda https://twitter.com/PadreTower/status/1639878794537320449?t=up4fb5SutPvo2AIcQ1yj-g&s=19
XxAdrian10Xx
Czekam na swoje imię ig
Kerfusiowo_Gaming
• AUTOR@XxAdrian10Xx 5 serduszek —> part 2 —–> kolejna szansa na czyjeś imie real
Kerfusiowo_Gaming
• AUTORNa 5 "❤" part 2!
Partygoer_Gaming
Piękny quiz 11/10