Nie ma to jak pisać jeden, taki sam, z taką samą treścią wpis po raz 6 bo komp Ci się wyłącza. Idę się zabić po prostu.
Także ten. Pisząc to PO RAZ KOLEJNY .-. – Mam jakąś j*baną chorobę.
Nawet jeśli odizoluję się całkowicie od elektroniki to wzrok mi się pogorszy (co już się stało :’))
I – jeśli mam być z wami szczera – skoro ma mi się psuć wzrok to chcę się przynajmniej spełniać, być szczęśliwa.
Także… moje odejście trwało 5 dni. Brawo ja, za bycie tak fałszywym człowiekiem, że po podjęciu tak ważnej decyzji, wprowadzeniu w załamanie (nie przesadzajmy. W minimalny smutek) tak dużej ilości osób. Nienawidzę siebie.
Tyle powiem na ten temat 🙃🔫

Ale wracam z nową serią (#Kil_Mi_Plis) prolog wstawię jeszcze dziś, ale muszę go skończyć.
Zrobię z tej serii maraton – jakaś liczba serduszek i lecimy z kolejną częścią NA NASTĘPNY DZIEŃ.
Ta seria to będzie przełom na moim profilu. Uwierzcie mi na słowo.
Zgadzacie się? Tak? Ok, dzięki :”))))))

~Zuza

Odchodzę.
Nie, to nie żart. Odchodzę.
Wracam właśnie od okulisty – moja wada wzroku się powiększyła. Mam minus trzy.
Dwa zdania od okulistyki wystarczyły abym podjęła tą decyzję „To wada która rośnie wraz z dzieckiem. Za dużo elektroniki pogorszy ją jeszcze bardziej…”
Pomysły, opowiadania zapisze na kartce, po czym je spale.
Spłoną ja moje marzenia.
Poza odlozeniem elektroniki nic mi nie zostało aby móc uratować mój wzrok. Jeśli tego nie zrobię to mogę oślepnąć.
Przepraszam…

Nudam się.
Jest tu ktoś kto chciałby abym przeczytała jego opowiadania? ^^