Hej żyletki! Dobra, trochę się zapuściłam z opowiadaniami. Będę szczera, to nie tak, że nie miałam czasu, czy weny. Mi się po prostu nie chciało. Mam swoje… powiedzmy „problemy”, co po części jest odpowiedzialne za tą przerwę. Ale mniejsza, mam ferie, jestem chora (zawsze akurat w wolne 😒), więc raczej coś wrzucę. W najbliższym czasie spodziewajcie się TTP. Następne będzie PSCH (chyba) i jeżeli się wyrobię – czytaj: będzie mi się chciało – napiszę to cholerne LM. To tyle.
” – Naprawdę nie możesz ze mną zostać? – spytał słodko Brook, kreśląc kółka na klatce piersiowej swojego kochanka.

– Skarbie – Mikey pocałował go w czoło – Przecież wiesz, że nie. Pomyśl, co będzie jak chłopcy już wrócą i zastaną nas razem w łóżku. Nie możemy ryzykować.

– Nie muszą od razu wiedzieć, że się bzykaliśmy!

Blondyn odwrócił wzrok i wydął dolną wargę jak naburmuszone dziecko, któremu mama nie chce kupić lizaka. Starszy tylko przewrócił oczami, a potem wygrzebał się spod kołdry i poszedł się umyć. Brook wziął głęboki wdech, wiedząc iż zaraz gorące łzy popłyną po jego policzkach. Nie chciał się rozpłakać, i tak czuł się wystarczająco upokorzony. Słuchał kojącego szumu wody w łazience, aby się uspokoić. Nigdy tego nie zrobisz, prawda? – zapytał samego siebie, choć doskonale znał odpowiedź.”
Miłego życia, czy coś… Wasza:
~ Skin