O nas się nie martw- poradzimy sobie :) Wiem co przechodzisz ja też to robiłam, ale przestałam…….jednak jest coraz gorzej stałam się apatyczna, cały czas chodzę smutna, przygnębiona, prawie zawsze płaczę, mam „wywalone” na rodzinę, w dzień chce mi się cały czas spać- czytałam, że są to objawy depresji, ale mam nadzieję, że to nic poważnego. Strasznie się boję, że znowu zacznę to robić, ale wtedy pójdę już do psychiatry/psychologa (ta akurat pomoże) wcześniej wystarczyła tylko pogadanka z rodzicami (kosztowała mnie dużo nerwów). Kiedy się cięłam ukrywałam to pod bluzami itp. a na co dzień byłam z osobami które takich ludzi nazywali psycholami itd. w domu z kolei nikt ze mną nie rozmawiał tylko mówili co mam robić, krzyczeli (w sumie nadal tak jest) Wybacz, że się tak rozpisałam i za błędy. Trzymaj się <3