Archimedes siedział na skraju Tablicy ogłoszeń i słuchał opowieści Geralta z zapartym tchem. Wielkie oczy sówki zrobiły się jeszcze większe niż zwykle, a piórka nastroszyły.
Po chwili jednak westchnął, przechylił się w jego stronę i rzucił prostolinijnie.
– Świat ci się skurczył do dwóch pokoi Geralt. – machnął skrzydłem jednak na znak zrozumienia i przedreptał w jego stronę powoli.
– Nie przejmuj się, ja to dopiero widziałem akcję. – za-gestykulował skrzydłem rzeczowy kierunek. – Tam! Nieopodal jest taka karczma. „Most zwodzony” się nazywa. Byłem tam kilka dni temu, na polowaniu, ale bywalcy tak wykrzykiwali, że wszystkie tłuste myszy postraszyli, więc przysiadłem sobie chwilkę na drzewie obok. I słuchaj, słuchaj. – ponagla jakby Biały Wilk miał nie słuchać, okazywać brak posłuchu. – Słuchaj noo. – podekscytował się, a w głosie Archimedesa rozbrzmiało rozbawienie.
– Kilka dni temu pod „Zwodzony Most” zajechał taki jakiś dziwny gość, śmiesznie ubrany w purpurę z obscenicznym ptasim piórem w czapce, bo trzeba ci wiedzieć, że tylko my ptaki z piórami dobrze wyglądamy, no i on wchodząc potknął się o kamień, depnął ogon kota, który zasadzał się na ptaka w klatce, bydle czterołape. – prychnął na wzmiankę o kocie.
– Kocur miauknął tak głośno i żałośnie, że się przestraszył pisarz przy oknie w karczmie, co maczał pióro w kałamarzu, machnął ręką i oblał atramentem, jakąś damulę przy stoliku obok. Cały dekolt, dość pokaźnych rozmiarów jej zalał i pół twarzy. Ta po lusterko sięgnęła, zdobione i duże, i jak się nie zobaczy w tym lusterku, i jak nie zacznie piszczeć, a potem „JĘDRULA! ZOBACZ!!” drze się, i w płacz zanosi. – Archimedes już śmiać się zaczął regularnie.
– No i od karczmarza odwraca się drab jak stodoła, na ten widok rusza do stolika pisarza co próbował w tym momencie pergaminem wycierać damulę i w pysk go bez pytania, ten na drzwi leci, potyka się o harfę żony karczmarza i uderza w drzwi co ta pierdoła je właśnie otwiera, i drzwi go w pysk, aż mu piórko odpadło z kapelusika. Harfa na pół, a żona karczmarza w pisk, na to karczmarz drze się ze środka… „ZEUS!!! BIERZ GO!!” I na tą komendę otwierają się drzwi, z karczmy wylatuje pisarz, a za nim pies rozmiarów cielaka, a za psem karczmarz z widłami z trzema zębami… w baśniach Trójząb się nazywają. – Archimedes otarł skrzydłem łzę spod oka, oznakę śmiechu i rozbawienia.
– A ta pierdoła purpurowa, miała przy koniu łuk i strzały… wspominam, bo i ty o tym wspomniałeś. Mówię ci Geralt… wy ludzie jesteście tacy śmieszni. @Gwynbleid