To się nazywa wychowanie XXI wieku!
Witajcie Słoneczka po dwutygodniowej przerwie. Co tam, jak tam? Jak nastroje? Jak minął pierwszy tydzień wakacji?
Zacznijmy może od początku:
1. W chwili obecnej jestem w trakcie powrotu do Wrocławia. Ponieważ wylądowałam na polu kempingowym, trzeba było się zbierać kiedy nie pada, a dziś taka pogoda się ukazała (jutro miało lać cały dzień).
2. Dlaczego byłam tak rzadko aktywna? Na polu kempingowym nie było prądu, więc mogłam naładować telefon na mieście lub w samochodzie, z którego nieczęsto korzystaliśmy. Jednakże wakacje minęły całkiem szybko i było… przyjemnie.
3. W międzyczasie udało mi się dodać 3 quizy, które przyjęły się całkiem dobrze, co mnie cieszy. A to wszystko zasługa konkursu u @vonEverec , coś na wzór Wyzwań u @Adelina ;D Zapraszam serdecznie, bo nie dość, że motywuje, to jeszcze można coś wygrać ^^
4. Polecam Wam dwójkę użytkowników – @booklie. i @Valt . Kobitka już prawie dobiła 400 obserwacji, tworzy ciekawe i (myślę) inspirujące quizy, a jedną z tematyk są Wojownicy ^^ Chłop natomiast tworzy quizy o dość szerokim polu popisu – gry. Wszystko wygląda naprawdę profesjonalnie (w poprzednim przypadku również) i oboje tworzą dopracowane quizy. Warto zatem wpaść ;)
5. Jako iż nie miałam zbytnio czasu, poprosiłam pewną osóbkę, by weszła na moje konto i przypomniała na priv o pracach na konkurs. Widzę, że całkiem nieźle się zabawiła dodając wpis (wciąż możecie zgadywać kto to) i odpisując niektórym na priv (czyżbyś zatęskniła, demonie jeden?), aczkolwiek nie mam jej tego za złe.
6. Początek wpisu, który kontynuuję tutaj. Wczoraj, jako iż dziś mieliśmy wyjeżdżać z Karwii, wyruszyliśmy wieczorem na miasto. Był z nami york, tudzież szczur, który siedział pod siedzeniem wózka. Często przechodzący obok nas rzucali „patrz, jaki ładny piesek!!!”, „jak ładnie siedzi”, „hahahahh, pasażer na gapę!” itd. Przyznam, dość irytujące, jakby psa nigdy nie widzieli, a co dopiero takiego szczura (tak, nie znoszę yorków, wybaczcie wszyscy, którzy je lubią). Moją uwagę jednak przykuło zachowanie pewnej parki i ich dzieciaka. Dziewczynka na oko 4-5 (moooże 6) lat siedzi w wózku (uwaga, najlepsze) z telefon w ręku. Nie widziałam jakiej marki, ale mogę powiedzieć, że był całkiem spory. Ona jakby nic prawdopodobnie w coś na nim grała, a rodzice co? Pchali wózek pochłonięci rozmową. Jej matka z takim tekstem „O rany, patrz jaki grzeczny piesek, jak słodko siedzi w tym wózku!”, a córeczka co? Po chwili oderwała wzrok od telefonu i zaczęła się rozglądać wokoło. Gdy nie dostrzegła „słodkiego pieska” powróciła do czynności sprzed chwili. I to jest wychowanie XXI wieku. Jeśli kiedykolwiek miałabym mieć dzieci (wpierw musiałabym mieć drugą połówkę, ale jednak XD), to starałabym się je wychować tak, jak wychowywano mnie – swój pierwszy telefon dostałam na komunię, jednak był on głównie do dzwonienia, nie grania. Dopiero jakiś rok (lub półtorej) później zaczęłam go wykorzystywać do grania i pomimo iż FB założyłam w klasach bodajże 1-3, to messengera zainstalowałam jakieś 3,5 lata później.

Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was tym nieco przydługim wpisem, możecie się wypowiedzieć na punkty zawarte tutaj, będzie mi miło ^w^