mam ochotę na podzielenie się z wami swoimi wnioskami, bo, eee, czemu nie? no nikt mi nie zabroni pisać na własnym profilu.
nie było mnie długo, bo dostrzegłam bezsensowność tego, co robiłam. żałuję tylko, że dopiero po niemal roku wciskania młodym autorom na siłę porad.

analizy i krytyka są gówno warte.

pod warunkiem, że druga strona ich nie chce.
pisałam recenzje „na siłę” oraz te całe analizy dla setek młodych twórców; były przypadki, że starali się poprawiać, ale większość po prostu spuszczała moje starania w kiblu i obrzucała mnie gównem.
dziś wzięłam sobie losowo wybrane opowiadanie z głównej i napisałam autorce wpis na jego temat. nie był w żadnym stopniu agresywny czy prześmiewczy (a zdarzały się w mojej karierze opinie podszyte chamstwem, niczego nie żałuję, bo jestem złym człowiekiem XD). no po prostu chciałam pomóc (tak typowo, bez żadnych złośliwych podjazdów) i sprawdzić reakcję. dowiedziałam się jedynie, że mogę wsadzić sobie swoje zdanie w du pę XD
szkoda, bo poświęciłam czas na jakiegoś randoma z dobrej woli.
i wiecie co? marnowałam tak na nieznajomych ludzi setki (jeśli nie tysiące!) godzin, żeby ktoś mógł skorzystać.

ku rwa XDDD
jakim ja byłam frajerem. przecież mogłam chodzić i mówić tylko każdemu po kolei, że tworzy gów no. ileż czasu bym zaoszczędziła, a wyszłoby na to samo.

zapraszam do dyskusji na temat tego aspektu krytyki. albo czegokolwiek w sumie. możemy pogadać nawet o globalnym ociepleniu, idk

btw. tak, analizy były chamstwem (które zgrabnie nazywano „elementem komicznym”, dobre sobie) i nie dziwię się twórcom, że tak reagowali, bo byli większości dziećmi, które mogły poczuć się osaczone, kiedy x osób wystawiało na publiczny lincz ich twórców. nie każdy ma niestety dystans i mógł to odbierać personalnie.
nie twierdzę jednak że poruszane tam kwestie były błędnie korygowane czy coś.

btw. 2.
jakby ktoś chciał przeczytać, mogę napisać analizę analizatornii. czemu nie? tylko powiedzcie, czy ktoś chętny.

Druga rocznica założenia konta. Hm. Bym powiedziała, że żałuję każdej minuty spędzonej w tym rakowisku, ale miałam zaje#biste towarzystwo, więc nie oszalałam do końca.
Uznałam, że z tej okazji wrzucę oficjalne zakończenie „Skazanej na Gotham”. Tak sentymentalnie, bo wiele osób do dziś mi nie wybaczyło, że usunęłam to opowiadanie. Zatem specjalnie dla wszystkich, którzy czytali moje stare wypociny, publikuję „Skazana na Gotham. Ostatnia walka”.
Chciałabym również ponownie pozdrowić wszystkich, którzy na przestrzeni dwóch lat bezczelnie kopiowali cały tekst, postać lub jedynie pomysł na fabułę z tego opowiadania. Przestałam was liczyć po dziesiątym razie, ale widziałam każdą jedną kopię.
Mam nadzieję, że zakończenie tej historii was satysfakcjonuje, możecie dać znać, co sądzicie o tym obrocie spraw, czy spodziewaliście się czegoś innego czy coś.

Czy się mnie boicie?
Różni ludzie mi mówią, że się boicie do mnie zbliżać.

PS
Zastanawiam się teraz, ile osób obczaja moje wpisy tak bez powodu. Szczególnie mnie to intryguje, kiedy patrzę na ilość serduch przy wpisach, w których wam odpowiadam.