Siesiesiesiesieemaa! Moi drodzy. Pewnie każdy z nas ma swoje wzloty i upadki. Jak myślicie czego częściej doświadczamy? Optymista powiedziałby że wzlotów zaś pesymista – upadków. A ja jako zwykła trzynastolatka z przyjaznym nastawieniem na świat, powiem tak : zależy z jakim człowiekiem mamy do czynienia. Jeden po swojej pierwszej porażce powie: Nie nadaję się do tego.
Za to drugi po kolejnym upadku powie: Do trzech razy sztuka.
Pomyślcie, z jakiego wzoru korzystacie na codzień? Ja też mam na swoim koncie wiele wzlotów i upadków ale jedno jest pewne – szczęście nas nigdy nie opuszcza. Trzeba je tylko w sobie odnaleźć. Pozdrawiam, Iga.

Siesiesiesiesieemaa! Weekend, weekendzik, weekendunio – jest jak wybawienie z tego szaroburego swiata ocen, kartkowek, matmy i glosnych dzwonkow. Nareszcie po pieciu dniach
pracy(przez niektotych zwanych udreka) przychodza dwa dni. Ale jakie dni! Dni wolnosci, leniuchowania i wylaczenia umyslu na cale 48h! Im dluzej czekamy na weekend tym bardziej czas nam sie dluzy przy odliczaniu minut do dzwonka i pytania sie: Ktora godzina?
Rano najchetniej rozwalilbys ten budzik mlotkiem prawda? Potem zasypiasz na piec minutek ktore w blyskawicznym tepie zmieniaja sie w szescdziesiat! Odliczajac dni do weekendu wychodzimy na nieudacznikow (swieta to co innego, cii!) tracimy glowe dla tych dwoch dni za zmarnowanych 120 godzin naszego zycia. Czemu nie mozemy traktowac tych piec dni jak weekendu? Bo co? Bo szkola? Praca?! Caly tydzien to JEDEN WIELKI WEEKEND tylko z dodatkowymi obowiazkami. Po szkole mozna odpoczac, obejrzec film, wyprowadzic psa. Ja to nazywam minimalizacja czasu zmarnowanego. Nie pozwolmy zeby zycie przeciekalo nam przez palce. Nie pozwolmy poddac sie tym dwom dniom. W szkole sportowej odliczalam czas do weekendu i teraz zrozumialam jaki to wielki blad i ile godzin z zycia przelecialo mi kolo nosa. Zyjmy chwila a nie przyszloscia. Bo odliczanie dni, tylko nas oddala od weekendu. Pozdrawiam, Iga.