Hej, tu Iga.
Wyobraźcie sobie pociąg jadący z największą prędkością. A teraz wyobraźcie sobie, jak ten pociąg w Was uderza. Ogarnia nas wtedy ciemność, ból, strach, jesteśmy wszystkim przytłoczeni, skupiamy się wyłącznie na tej jednej rzeczy. Kurczowo trzymamy się myśli, tych strzępków nadziei, że to jeszcze nie koniec, możemy jeszcze wszystko naprawić. Desperacko próbujemy złapać jak najwięcej kawałków i posklejać je na nowo. Ale nie możemy. Wiatr wyrywa nam ostatnie elementy, które odfruwają w próżnię.
Bo czas mija. Przemijanie jest nieodwracalne. W jednej chwili nie zdołamy napisać nowej strony, skoro właśnie kartki nam się skończyły. Trzeba umieć się z tym pogodzić i umieć to zaakceptować.
Iga <3

Moi drodzy, zarządzam Q&A (a Princessę postaram się wstawić w czwartek)! Piszcie pytania, które Was nurtują, jakie wymyślicie, co chodzi Wam po głowie, bez ograniczeń, jakie zechcecie! Pytania zbieram od dziś, do 1 marca.
Iga <3