Jak poznałeś swojego idola? (do skopiowania)

autor: @mort_

Oj, no to zobaczymy czy będzie się wam chciało to czytać XDDD Szacun dla wszystkich którzy to zrobią, No to lecimy

Na początku tego roku wciąż miałam odklejony gust muzyczny, akurat wtedy słuchałam tylko j-popu, jakiś popowych piosenkarek itd (to wszystko przez One Piece Film: Red, przez to poznałam Ado itd itp, a z tym popem to nwm co mi odwaliło XDD). Często wtedy słuchałam radia, aż w końcu znudziły mi się ciągłe reklamy i zaczęłam słuchać czegoś innego. Odkryłam chyba największe zło w telewizji muzycznej (nie wliczając kanałów z disco polo). Kojarzycie te mega popularne popowe kawałki o których każdy dorosły myśli, że każdy nastolatek ich słucha? Właśnie to leciało na nick music. Słuchałam tego codziennie przez jakieś, może 2 tygodnie, aż do czasu, kiedy odwiedził nas kumpel mojego taty. Później się okazało że był moim największym zbawieniem, ale dobra. Siedziałam sobie i szydełkowałam, a on rozmawiał i z moim tatą, i trochę ze mną. W pewnym momencie stwierdziłam że coś tak cicho jest, więc włączyłam mój (znienawidzony) ulubiony kanał. Poleciało z 10 minut, aż On w końcu do mnie mówi „wiesz co, weź zobacz, przełącz, może coś ciekawszego leci bo tutaj takie śmieci jakieś”. Pamiętam jak się na niego obraziłam, bo to lubiłam XD. Zaczęłam przewijać po kanałach, i natrafiłam na coś, co potem miało się stać moją codziennością. MTV 90’s. Zawsze uważałam, że muzyka z lat wcześniejszych niż 2010 jest tragiczna, ale bardzo, ale to bardzo się myliłam. Niezbyt pamiętam jakie były moje pierwsze piosenki które tam słuchałam, pamiętam tylko że mi się podobały. Jedna z nich była popularna, aż byłam zdziwiona że pochodzi z XX wieku. No i wtedy się zaczęło. Codzienne nadawanie MTV 90’s, po 2 tygodniach codzienne „Nela przełącz to, już mam trochę dosyć” od mamy (i tak nie przełączałam) Itd. Aż w końcu nastąpił ten dzień.
18 marca 2023 roku, około godziny 13. Pamiętam, że akurat chowałam odkurzacz do szafy, gdy zaczęło lecieć Enjoy The Silence. Znałam wcześniej tą piosenkę, i z radia, i też kiedyś na MTV leciało, ale nie pamiętałam tytułu. Stwierdziłam, że ta piosenka jest fajna więc dodam ją sobie na spotify do polubionych. Wcześniej też trochę z mamą gadałam o zespole, którego nazwę słyszałam pierwszy raz. Depeche Mode. Nie wiedziałam wtedy, że pokocham ich tak bardzo, że będę w stanie zrobić wszystko aby pojechać na ich koncert, i nie wiedziałam że mi się to uda. Ale wracając do historii, dwa dni później, 20 marca 2023 roku, czytałam książkę słuchając muzyki. Pamiętam nawet tytuł – „Duch Z Niewiadomic”. W pewnym momencie stwierdziłam, że znudziło mi się to, czego słuchałam, i poprzeglądam co mam w polubionych na spotify, puszczając sobie fragmenty piosenek. No i natrafiłam na Enjoy The Silence. Od razu stwierdziłam, że to jest to, na co mam ochotę, więc skomplikowanym sposobem udostępniania piosenek na snapchacie a potem puszczania ich bez spotify premium, udało się. Przesłuchałam całość, ale stwierdziłam, że ja chcę więcej. W efekcie przesłuchałam tą piosenkę jakieś 10 razy tego dnia. Parę dni później, znowu tego słuchałam, ale nie zdążyłam wyłączyć w porę. Włączyła się następna piosenka. To było „Just Can’t Get Enough”. Stwierdziłam, że to również jest spoko, i puściłam sobie więcej piosenek tego zespołu, będąc ciekawą, jak brzmią. Ale największy przełom zdarzył się kilka dni po uzależnieniu się od Enjoy’a. Wpisując tą frazę w internet, wyskoczy wam zdjęcie z teledysku, czwórka mężczyzn, zdjęcia B&W (na dole macie ss jak to wygląda). Zaintrygował mnie jeden z nich, jako jedyny miał białe włosy. Po stwierdzeniu, że jest całkiem ładny, postanowiłam go wyszukać. Po chwili rozkminiania, który to on, udało mi się go znaleźć. Nazywał się Martin Gore. Spodobał mi się. Weszłam na pinteresta, aby znaleźć więcej jego zdjęć. Stwierdziłam, czemu by nie zrobić nowej tablicy? Zapisałam koło 30 zdjęć, kiedy zobaczyłam następnego z nich. Dave Gahan. Też ładny, pomyślałam. Potem zaczęło się na ostro. Odkrywałam coraz to więcej nowych piosenek, zapisywałam coraz więcej zdjęć, aż w końcu moja lekka faza przerodziła się w obsesję, która trwa do dzisiaj. Przestałam słuchać nick music, przeszłam tylko i wyłącznie na MTV 90’s i Stars.tv, uzależniłam się od piosenek z lat 60 – 00, to całe moje życie. Do dzisiaj nie wiem, co by ze mną było, gdyby nie kolega taty. Pewnie byłabym kpopiarką w krótkich, niebieskich włosach, stanującą felixa czy innego jimina. A tak? Czuję, że żyję. Dziękuję wszystkim którym chciało się to czytać, mogę wydać autobiografię? XDD
Tu macie obiecanego screenshota :)