Jestem na etapie podejmowania względnie, subiektywnie i personalnie ważnych dla mnie decyzji.
Poza tym zbliża się „dzień próby”. No cóż, jedni mają matury, inni egzaminy gimnazjalne, jeszcze inni sesję (co prawda to dopiero za parę miesięcy), ale uczyć się trzeba, prawda?
Mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe. Choć, szczerze mówiąc (i może się to wielu osobom nie spodobać) jeśli uważacie, że źle robię, stawiając edukację nad swoje nad wyraz satysfakcjonujące, aczkolwiek równie czasochłonne hobby, jakim jest pisanie, to nie gniewam się na Was. Jedynie żałuję ignorancji, czy też młodzieżowego, anty-systemowego buntu (każdy przez to przechodził!).
Rozwijać się nie tylko powinno, ale i trzeba, o ile oczywiście nie chce się zostać zjedzonym i wyplutym przez pędzący do przodu świat – i to właśnie możecie uznać za moją (niezbyt) nową, życiową doktrynę.
Czy to nie ten rozwój właśnie sprawił, że wpis na SQ – portalu powszechnie uważanym za siedlisko osób niedojrzałych zarówno fizycznie, jak i mentalnie (zanim się obrazicie, pamiętajcie, że też tu jestem) – piszę stylem, nad którym od lat pracuję i wciąż wymaga kilkukrotnego redagowania każdego zdania?
„Pewnie nie.”
W każdym razie potraktujcie te kilka zdań jako usprawiedliwienie dla mojego braku czasu/lenistwa, czy jak tam sobie to chcecie nazwać. Tylko proszę, nie „brak weny”, bo istnienia takowej nie uznaję.

Z najgorętszymi pozdrowieniami,
Tri∆ngle
(czuję, że chociaż pełny podpis wypada tu zostawić)

Kilka słów.
1) „Tom Riddle i powrót do Hogwartu” jest na głównej (wreszcie).

2) Gdyby ktoś potrzebował małej, amatorskiej recenzji swojego opowiadania, to może się zgłosić pod tym wpisem, ewentualnie na wiadomość prywatną. Uprzedzam, że nie jestem żadnym literaturoznawcą, po prostu mogę coś doradzić ze swojego skromnego doświadczenia.

Pozdrawiam,
∆