Właśnie mi się coś przypomniało
Było to może z półtorej roku temu
Na pewno w drugim półroczu szkoły
Uczyłam się na klasówkę, znaczy próbowałam się uczyć, ale jakoś mi nie szło, byłam po prostu zmęczona, było nawet wcześnie, bo po 14
Generalnie siedziałam i powtarzałam (klasówka miała być za parę dni)
Matka stwierdziła, że mnie spyta
Zaczęła mi zadawać pytania, na cztery odpowiedziałam poprawnie, a w piątym zrobiłam błąd, matka pokręciła głową mówiąc że nie umiem, na kolejne pytanie nie znałam odpowiedzi
No i…
Zaczęła mnie ciągnąć za ucho, mówiąc, że przecież muszę umieć, to jakieś dziwne jest, że nie umiem, bo przecież to takie łatwe
Zaczęłam płakać, bo ciągnęła tak mocno, jakby miała mi wyrwać ucho
Na jej oczach uderzyłam sama siebie, mam taki zły nawyk przez to, że przy każdym błędzie byłam bita, więc jak się uczę i się pomylę jak np zadaje sobie sama pytania, to się uderzam tak mocno, aby czuć ten ból przez jakiś czas, najlepiej parę dni
Była… Zadowolona?
Uśmiechneła się przez to
Dodałam słowa : masz rację jestem głupia, głupia i nic nie umiem
Płakałam bardziej, rzuciła we mnie książką i wyszła, mówiąc, że mam się uspokoić, bo jak ojciec wróci z pracy to…
A ja?
Wzięłam gumkę, nałożyłam ją na nadgarstek tak by mi go ściskała (tak zwane podduszanie nadgarstka)
Płakałam, tak mocno
Zaczęłam uspokajać oddech, po czym wytarłam twarz I ubrałam symboliczną maskę, wróciłam do nauki, trzęsły mi się ręce i ledwo oddychałam, bo tłumiłam łzy
Bolało, bardzo…
Dlatego zawsze poświęcam tyle dla nauki, niszczę samą sobię, bo nie chce tego doświadczyć, mimo, że to nie była pierwsza taka sytuacja…