Zawsze rodzice powtarzają mi, że mogło być gorzej
Ale jak sobie tak myślę…
Urodziłam się o wiele za wcześnie z mało rozbudowanym układem odpornościowym, koślawością obu kolan oraz słabą wydolnością płuc
Każdy kontakt z nawet tylko przeziębieną osobą powodował u mnie dość ciężką chorobę
Gdy zaczęłam chodzić moi rodzice oraz mój pediatra zauważyli, że oprócz koślawości kolan mam źle ułożone biodra, oraz jakieś problemy z kostkami, co powoduje, że często mi się wyginają
Zaczęłam jeździć po szpitalach ortopedycznych, jeździłam do nich do 7 roku życia, miałam 99,9% szans na amputację nóg, ale skierowano mnie na rehabilitację, które miałam do 8 roku życia
Potem zaczęły się problemy psychicznie, nad którymi wolę się nie rozpisywać oraz. stwierdzono mi fobię społeczna oraz spektrum autyzmu
Po ukończeniu 13 roku życia zaczęłam wychodzić z mojego dołu psychiczniego
Rok później okazało się, że mam jakieś problemy z rękami, nie jest do końca stwierdzone co mi jest
Od jakoś początku tego roku znów wpadam w lekki dół psychiczny
I jak sobie myślę…
Mogłabym chorować na jakąś śmiertelną chorobę