(prawdopodobnie później usuwam)
TW: Vent (czyli takie jakby wylewanie emocji, nie czytajcie tego, bo piszę bez ładu i składu i ogólnie no cringe)
.
.
Okej, ale wszyscy z mojej klasy chcieli mega pójść do szkoły średniej. I niby ja też, bo w końcu mogę się edukować w kierunku tego co lubię i jestem o jeden krok bliżej to spełnienia mojego marzenia. Ale z drugiej strony chciałbym, by wszystko było jak dawniej. Chciałabym nie musieć dzwonić do osób z mojej klasy, by się z nimi spotkać, chciałbym mieć tych samych nauczycieli, chciałabym nadal uciekać przed sprzątaczką, co ma imię jak papier toaletowy, bo nie zmieniłem butów, chciałabym śmiać się z nieśmiesznych żartów chłopaków z mojej klasy, chciałbym słuchać rozmów klasy o wszystkim i o niczym, od pytań czy lubią pizze z ananasem, po głębokie rozważania co by było, gdyby niespełniony malarz z wąsem nie istniał, chciałabym obgadywać trójcę świętą, a one obgadywałyby mnie, chciałabym widzieć głópie ryje osób których niby nie lubiłam, ale kiedy dochodzi do mnie, że już ich nie zobaczę, na co dzień to zaczynam za nimi tęsknić. Bo niby: "Teraz będziesz utrzymywać kontakt tylko z twoimi najlepszymi przyjaciółmi, nie z osobami, których nie lubisz". Ale co jeśli ja chcę utrzymywać kontakt też z tymi, których nie lubię? Chcę by było jak dawniej, nie chcę zmiany, nie lubię zmiany. Nie mogę jej zaakceptować, bo wiem, po prostu wiem, że się nie przystosuję. Będę wyrzutkiem w nowej klasie, co nie ma przyjaciół i cały czas coś zapisuje w małym notesiku. Po prostu wiem, że już nie będzie jak dawniej, nigdy. ALE Z JAKIEGOŚ POWODU TYLKO JA Z MOJEJ KLASY SIĘ NIE CIESZĘ?
TYLKO JA CODZIENNIE MYŚLĘ O NICH, PODCZAS GDY ONI JUŻ ŻYJĄ LICEUM.
k****
Jeszcze na domiar złego, jedna z moich najlepszych przyjaciółek chcę iść do mega dobrego liceum, w którym nie wiem, czy będzie miała czas dla mnie. Już wcześniej trochę się od siebie zaczęłyśmy od siebie oddalać, a teraz to nie wiem. Może o mnie zapomni.
I żeby mnie pocieszyć ludzie mówią: "Ja i tak już nie utrzymuje kontaktu z moją klasą z podstawówki" JAK TO MA MNIE POCIESZYĆ, TYLKO UTWIERDZASZ MNIE W PRZEKONANIU, ŻE JEDYNE OSOBY, KTÓRE MOGŁEM NAZWAĆ PRZYJACIÓŁMI MNIE OPUSZCZĄ I BĘDĘ SAMA.
Coraz bardziej zamykam się w własnym świecie, wcześniej głównie wymyślałem historyjki o moich ulubionych postaciach z kreskówek. Alternatywne scenariusze filmów. Teraz zaczynam sobie wyobrażać swoją przyszłość, w której jestem szczęśliwa, mam dziewczynę, jestem tłumaczem, podróżuję po świecie. ALE WIEM, ŻE TO WSZYSTKO SIĘ NIE SPEŁNI, BO JAK MA SIĘ SPEŁNIĆ, SKORO NIE UMIEM NAWET OPUŚCIĆ PODSTAWÓWKI
A i jak coś nie mam zamiaru sobie niczego zrobić, bo zbyt boję się śm!erci
Jeśli to przeczytałeś to dzięki, musiałem się wyżalić
( art: https://twitter.com/hopeandbaggels )