💦💜 Hej Ty! 💜💦
Na SameQuizy jest taka osoba, jak @.Wojowniczara.!
Pewnie o tym wiesz, ale o tym już nie; ma tylko 4056 ❤️, a zdecydowanie zasługuje na więcej! Bardzo by chciała zdobyć 5000 ❤️, ale niestety dużo jej jeszcze brakuje… więc zrób jej spam serc pod quizami, a zrobi jej się bardzo miło!
Też bardzo jej zależy, żeby przynajmniej 50 dodały jej quiz do ulubionych, lub 25 obserwacji jednego dnia.
Pomożesz jej?
Autor/ka: @.-Sunrise.Dog-., ale to nie żadnego znaczenia!!!
💦💜Kopiować na swoje cudowne profile!!!💜💦

Świat bywa okrutny. Ciągnie za sobą blizny niewidocznym łańcuchem, który dźwięczy echem porzuconych marzeń, utraconych nadziei, chwil, gdy wiatr zdmuchnął nam z dłoni to, co wydawało się niemożliwe do stracenia. Czasem czujemy, jak ziemia chwieje się pod stopami, a niebo, które miało być schronieniem, staje się ciężarem. W tej nieustannej burzy pytań, walki i niepewności łatwo uwierzyć, że samotność to jedyna prawda. Ale właśnie wtedy, gdy cisza staje się zbyt głośna, pojawia się on: pies to promień światła, który rozcina mrok.

Nie jest całym światem, bo świat to też góry, które milczą, morza, które płaczą, miasta, które krzyczą. Świat to ludzie, którzy ranią, i chwile, które parzą jak ogień. Ale pies… to mikroskopijny wszechświat oddany bez reszty. To łagodne spojrzenie, które nie pyta: „Dlaczego płaczesz?”, tylko mówi: „Nie jesteś sam”. Jego obecność to mapa, która prowadzi nas z powrotem do prostoty: do dotyku, do oddychania, do bycia tu i teraz. W jego oczach nie ma oceniania, w merdaniu ogona – żadnych warunków.

Świat jest okrutny, tak. Ale pies to przypomnienie, że nawet wśród lodowatych wiatrów można znaleźć ciepło. To nauka, że miłość nie musi być głośna – czasem wystarczy, że kładzie głowę na twoich kolanach, gdy światło dnia gaśnie. On nie naprawi złamanych rzeczy, nie zatrzyma czasu, nie zmieni przeszłości. Ale stanie obok, oddychając w rytm twojego serca, jak żywy dowód, że nawet w chaosie istnieją wyspy spokoju.

Nie oszukujmy się – pies nie zatrzyma wojen, nie uleczy chorób, nie sprawi, że ból magicznie zniknie. Ale może być twoim współtowarzyszem w drodze przez ten ostry, nieprzewidywalny labirynt. Świat może być zimny, ale jego futro to płaszcz, który chroni przed najgorszym mrozem. Świat może krzyczeć, ale jego skomlenie to pieśń, która mówi: „Walcz dalej, bo ja wierzę, że dasz radę”.

Na końcu dnia, gdy zamykasz oczy, pamiętaj: świat jest ogromny, a jego ciężar czasem przytłacza. Ale pies… to twoja osobista, mała rewolucja czułości. Dowód, że nawet w najtwardszym kamieniu można znaleźć iskrę życia. On nie jest odpowiedzią na wszystko, ale jest przypomnieniem: nawet w okrucieństwie istnieje przestrzeń dla miłości. A to czasem wystarczy, by następnego dnia znów stanąć na nogi.

Jest okej? (napisałam to do kolejnego opowiadania i tylko pytam, czy jest okej :).)