Zgubiłam się…
Natłok wszystkich spraw związanych z moim życiem sprawił, że nie potrafię odnaleźć prawdziwej siebie. Mam wrażenie, ze za bardzo przejmuję się tym co inni o mnie pomyślą i udaję osobę, która tak naprawdę nie istnieje. Prawdziwa ja kocha Boga i nie wstydzi się wiary w niego. Często wieczorami nuci sobie pieśni na jego cześć tworząc tym samym swoją własną modlitwę. Prosi go o pomoc, gdy tego potrzebuje, ponieważ ma wrażenie, że tylko on ją rozumie. Rozumie to w jaki sposób postrzega świat i widzi jaka jest naprawdę. Prawdziwa ja kocha naturę. Codziennie godzinami leży na hamaku wpatrując się w niebo lub ogromne drzewa tuż przed jej domem. Często chodzi nad strumyk i tworzy wspomnienia zapisując te piękne chwile w aparacie. Pragnie dzielić się swoimi pasjami z innymi, a jej mocna strona to umiejętność doceniania każdej osobnej rzeczy, nawet jeśli jest to jeden z tysięcy listków na drzewie.

Zachęcam Was do pokazania siebie, otwarcia się. Jeśli ktoś również zgubił się podobnie jak ja to ta metoda naprawdę pomaga ♥