Dobra, miałam się z wami tym nie dzielić, ale spróbuję.
Jest coś, co najbardziej mnie denerwuję. Takie wewnętrzne poniżanie ludzi, wyżywanie się na kimś bez powodu. Najbardziej boli mnie to, że coraz większa część nastolatków patrzy tylko na to, czy ktoś ma bogatych rodziców, czy ubiera się modnie, jego szafa ma być pełna bluzek i innych d***reli z adidasa i tych wszystkich marek tylko dlatego, żeby nimi „zaszpanować” chodząc po ulicy. Ja wiem, że teraz pewnie pomyślicie że nie mam racji, że wygląd ma znaczenie. Owszem ma, ale niewielki w stopniu tego jak powinna zachowywać się ta osoba. Ja wiem, że na osobę odpowiedzialną, przygotowaną, która nie ma życia na lajcie i próbuje wszystko przygotowywać, starać się, żeby coś osiągnąć mówi się do niego, że tak powiem zwykły kujon, albo biedny człowiek, który nie ma nawet durnych simsów do tego, żeby zapełnić swój czas. Czy to, że ktoś woli wyjść na świeże powietrze, lub po prostu usiąść i spokojnie posiedzieć, niż pykać codziennie w te durne gry, które psują oczy jest złe?
Przykładowo…
Często spotyka się przypadki, w których mówi się, on to nawet nie wie co to jest, więc nawet mu nie tłumacz, albo co go to obchodzi, niech czyta te książki… to po prostu głupie. Tacy ludzie na pewno nie są dojrzali, powinni się skupić na czymś innym niż tylko psuciu cudzej psychiki, bo takie nękanie w końcu do czegoś doprowadzi.
Rozpisałam się, ale mam nadzieję, że ktoś to jednak przeczytał a nie zwyczajnie ominął. Nie chcę wyjść na jakiegoś profesora, który chcę wam układać życie, ale proszę chociaż trochę szanujcie ludzi i miejcie na uwadze, że jakieś tam zachowanie bez szacunku nie poprawi waszego poczucia wartości.
Napiszcie co o tym myślicie.