Witajcie, kochani!
Nareszcie przychodzę do was z jakimś tekstem. Ogólnie udało mi się skończyć to „coś”, co zaczęłam pisać już parę dni temu, ale cudem zebrałam się do skończenia i sprawdzenia dopiero dzisiaj. No właśnie, a propos dzisiejszego dnia… Nareszcie przerwa świąteczna! Chyba wiecie z czym to się łączy. Będę miała o wiele więcej czasu do pisania, choć to też nie jest ograniczone, bo rozszerzona historia już mi się kłania. Zresztą nadal nie wiem jak ja się tam dokładnie znalazłam. Ale niech im będzie. W każdym razie poniżej macie kilka słów o krótkim opku, który wam za chwilę przygotuję i wrzucę pod wieczór dla lepszego klimaciku. Ja jak już wszystko ogarnę, wezmę się też za Venandi, by brnąć dalej w tę historię. To ja was już zostawiam z moją paplaniną o opku, która w sumie jest ważna, ale jak ktoś nie jest zainteresowany, to może już pójść i porobić coś bardziej produktywnego, do czego w sumie zachęcam 😉

Skoro zostaliście na część o opku to wielkie dzięki za angaż. Myślę, że te kilka słów wyjaśnienia pozwoli wam spojrzeć na ten krótki tekścik pod dobrym kątem lub po prostu dokładniej go zinterpretować. Tekst ten był pisany po pewnej ciekawej dyskusji, którą przeprowadziłam niedawno. Nie zdradzę tematu, bo forma tego tekstu nie służy spojlerom i na odwrót. W dodatku moją dużą inspiracją była jedna piosenka, której elementy charakterystyczne wplotłam do tekstu (są zaznaczone kursywą). To takie znajdźki/podpowiedzi dla was. Może ktoś a nóż zgadnie czym się kierowałam. Wracając do fabuły… Ogólnie cały ten opek jest czymś w rodzaju moich przemyśleń. Nie bierzcie ich na poważnie, czy nie rozstrzygajcie jakiejś racji. Nie powiem też, że ma coś wielkiego uzmysławiać. Po prostu po tej zaskakującej i ciekawej dyskusji musiałam nieco się wygadać… No i jakoś tak padło na kolejną wirtualną kartkę i klawiaturę. Dlatego po prostu wczujcie się w klimat i posłuchajcie. Może być dosyć ciężko przez to przebrnąć, bez ani grama dialogów, ale myślę, że i tak narracja zastąpi wam te typowe dialogi od myślników. W dodatku sam sposób mojego wypowiadania jest dosyć nietypowy. Sama chyba dotąd się z takim sposobem nie spotkałam i pewnie nie jest on ani trochę poprawny lub po prostu abstrakcyjny, ale musiałam. I na końcu jeszcze raz powtórzę byście potraktowali to w formie mojej wypowiedzi, wiadomości do was, czy zwykłego pamiętnika. Coś co musiałam z siebie wyrzucić.

No dobra. No to tyle na temat opka i organizacji. Po kilku dniach pewnie znowu się odezwę z relacją na temat mojej pracy. A no i jeszcze życzenia świąteczne. Może sama nie obchodze tego w jakiś duchowy sposób, ale to dla mnie też wyjątkowa pora, więc też coś ładnego dla was przygotuję. Na teraz to wszystko i zostawiam was z miniaturką do opka, bo chciałabym jakiejś obiektywnej oceny. Przyjaciółka nigdy nie kłamie, ale ja wątpię w słusznośc tej miniatury.