Ku pamięci! Chciałabym Wam pokazać mój ostatni opis do zabawy pt. „Valar Morghulis” Napracowałam się nad i mi szkoda, żeby przepadł w odmętach niepamięci.

Wszyscy stali niespokojnie. Bez problemów można było usłyszeć oddechy reszty uczestników, których oczy błądziły po cieniach stojących w kręgu. Nikt nie śmiał się poruszyć. Ellie spojrzała ku Staruszkowi, który posłał jej tylko smutne spojrzenie i uniósł rękę ku górze dając znak do rozpoczęcia pojedynku.
Jako pierwsza z miejsca ruszyła Allesia, która pobiegła w stronę Analee, z nożem w rękach. Analee nie zdążyła wyciągnąć swojego pistoletu i nóż utknął w jej udzie. Ellie szybko naciągnęła strzałę na cięciwę i strzeliła w stronę atakującej kobiety. Ta nie zdążyła umknąć grotowi, który przestrzelił jej ubranie i przeleciał przez klatkę piersiową. Obydwie uczestniczki padły na kamienną posadzkę. Ellie wpatrywała się w sztywne ciała ze łzami w oczach. Wiedziała, że nadejdzie ta chwila, ale nie sądziła, że ona sama będzie musiała ukrócić czyjeś życie, by zachować swoje…
Nagle jej rozmyślanie przerwała Crissy, która zaczęła biec w jej stronę z pistoletem w ręku, oddając kilka strzałów, które mignęły koło ucha Ellie. Ta uklękła i wycelowała strzałę w nowego przeciwnika. Crissy jednak zmieniła kierunek i pobiegła w stronę Lilith. Ta rzuciła sztyletami w jej stronę pozbywając się wszelakiej broni. Crissy oddała kilka strzałów, które idealnie trafiły w brzuch Lilith. Ta padła na kamienie i łapiąc się za rany na brzuchu powoli zamykając oczy.
Ellie podbiegła do ciała dawnej sojuszniczki i próbowała ją ocucić, ale niestety to nie pomogło. Ellie zapominając o Crissy i całym otoczeniu położyła głowę na ciele kuzynki. Płakała. Bardzo rzewnie i bez przerwy. Crissy wpatrywała się w łkającą Ellie i sztywne ciało jej towarzyszki. Jedynym jej gestem było dotknięcie ramienia Ellie, która nagle wstała i naciągnęła ostatnią strzałę. Crissy próbowała zrobić unik, ale strzała dosięgnęła jej serca.
– Nie chciałam tego robić, ale nie dam krzywdzić moich bliskich. Mogłaś wybrać mnie – powiedziała ze łzami w oczach Ellie i uklękła pomiędzy czterema ciałami. Teraz już nie łkała, a zawodziła tak, że jej głos odbijał się echem od kolumn otaczających plac.
Nagle za plecami dziewczyn pokazał się staruszek, który objął ją rękami i powiedział:
– Przykro mi z powodu dziewczyn. Wiesz, że były dla obojga ważne i to też dzień żałoby dla mnie, ale także dzień koronacji. Źle mi, że muszę to powiedzieć, ale wygrałaś tę grę i zostaniesz nowym królem. Mam nadzieję, że będziesz dobrym i szanowanym królem!
– Ale… Ja nie dam rady! To zawsze wy mi pomagaliście. Nie jestem władcza, ani odważna…
– Dasz radę, bo ile razy nam pomogłaś. Znalazłaś jedzenie, te jelenie i podtrzymywałaś nas na duchu. Także łagodziłaś konflikty, a do tego zachowałaś skromność ducha, – mówił dalej – a do tego zostałaś królem. Wierzę, że dasz sobie radę, a teraz stań na środku, ale z podniesioną głową i uśmiechem na ustach – powiedział i zaprowadził ją na środek placu.
Tam stanęła dumnie i czekała. Po chwili z pobliskiego lasu wybiegł przyjazny jej jeleń z odkrytego przez nią stada. Niósł w pyszczku złotą koronę, którą podał Staruszkowi. Ten nałożył ją na głowę Ellie:
– Koronuję cię Ellie na nowego króla tej krainy. Mianuję cię także Szlachetną Królową Ellie. Niech kłaniają się tobie narody, zwierzęta służyły, a drzewa szumiały na twój znak – potem on i jeleń zniknęli, a Ellie została sama na placu. Pozostając tylko ze swoimi myślami.

Wita Was Mroźna Pani ❄
Mam do Was pytanie co do nowego opowiadania. Czemu jest taki mały odzew? Był tylko jeden komentarz i tylko 6 serc. Ale dobra. Może zrobię teraz kilka nominacji i wstawię Wam w kolejnym wpisie, ale to póki mam przerwę na live. Rano spróbujemy zabrać się za jakiś quiz 😊

Siula
Tańcząca na lodzie