Losowy fakt o mnie (nudam dzisiaj no):
W szumie słyszę krzyki. Takim głośnym szumie, wręcz hałasie.
I w dodatku w każdym słyszę inne krzyki
Np. zawsze gdy odkurzam słyszę jakby moi rodzice krzyczeli. A to bardzo dziwne bo moi rodzice rzadko podnoszą na mnie głos
Głównie te krzyki składają się z przekleństw i nakazów abym to zciszyla
Chociaż wcale tak nie jest
Mam tak nawet gdy nikogo nie ma w domu
I nawet wiem że oni by się cieszyli że sprzątam a nie na mnie krzyczeli
Z resztą moja rodzina jest przyzwyczajona do hałasu i im to nie przeszkadza, ja natomiast nie przepadam za hałasem albo nawet gdy ktoś głośno mówi (nie wliczając muzyki)
Nie wiem czemu ale gdy słyszę te wyimaginowane krzyki to mnie ogarnia taki wręcz „lęk” czy „strach” chociaż bardziej to jest jak taki ból niż że się boję
Kiedyś gdy odkurzalam i byłam sama w domu to się popłakałam
Szczerze to nie do końca wiem czemu, nie dlatego że ktoś na mnie jest zły bo umiem znosić takie sytuacje (nie miewam ich często ale umiem)
Wiem że te głosy są tylko w mojej głowie ale wydają się takie prawdziwe że nawet gdy sama siebie zapewniam że to moja wyobraźnia to nie umiem do końca w to uwierzyć
Kiedyś nawet sprzątając zeszłam na dół spytać się czy mnie wołali XD

Mam jeszcze wiele historii z wyimaginowanymi głosami (nie tylko w szumie, np. często wieczorami, gdy idę spać, słyszę jak ktoś (ktoś znajomy) mnie woła. Wczoraj to była babcia :>)

A Wy macie coś takiego?