1 sierpnia 1944r. wybuchło Powstanie Warszawskie, Polskie Państwo Podziemnie wychodzi na powierzchnie i sprzeciwia się okupantowi w krwawej walce.
Jutro o 17:00 w całej Polsce zawyją syreny.
Należy oddać należyty szacunek wszystkim walczącym, wykazali się wielkim poświeceniem, honorem i bohaterstwem, od lat trwają spory czy powstanie powinno wybuchnąć, ale to nie istotne jedno jest pewne, to byli wielcy patrioci mający nadzieje na lepsze jutro, nadzieje na lepszą Polskę, gorzej uzbrojeni wychodzili walczyć, dwa miesiące zabójczych walk, które pochłonęły wiele istnień.
Warszawa została doszczętnie zniszczona.
Należy oddać tym ludziom należyty szacunek, nie liczyli na sławę czy ordery a wolną Polsce.
Chwała wam i ku chwale ojczyzny.

Opowiem Wam dziwną prawdziwą historię z mojego życia.

Moja rodzina jest katolicka, ale nie jakoś przesadnie (raz lub dwa razy w miesiącu chodzimy do kościoła).
Ja w wieku SZEŚCIU LAT po obejrzeniu bajki o Machomecie "Był sobie człowiek" (jest to seria opowiadająca o historii świata) postanowiłem przejść na ISLAM powtarzałem "Allach jest moim Bogiem a Mahomet jego prorokiem" nie pamiętam tego zbyt dobrze ale trwało to jeden czy dwa dni [moi rodzice zawieźli mnie do katedry i kazali bym przestał tak mówić (ich postępowanie jest oczywiście zrozumiałe miałem sześć lat)]
:D

Rok temu w wieku 12/13 lat dużo myślałem na temat religii i
uznałem, że kościół za mało wymaga od wierzących posłuszeństwa a za dużo oferuje miłosierdzia (teraz uważam to za piękne).
Islam natomiast robił na mnie wrażenie (i dalej robi) swym konserwatyzmem i jednoczesnym rozwojem, co pokazuje skrajność jaką jest np. możliwość przjęcia tej wiary przez powiedzenie zdania po arapsku do innego muzumanina przez internet!
Przeszedłem więc na Islam (nie w podany wyżej sposób) i starałem się nie jeść wiepszowiny oraz czytałem Koran (czego nie żałuję) modliłem się ZAWSZE pięć razy dziennie, po dwóch miesiącach przez przypadek rodzice dowiedzieli się o tym.
Byli w szoku ale zaakceptowali (byli zdziwieni bo zdecydowanie nie jestem typem buntownika)
nakłonili mnie bym chodził z nimi do kościoła, jako poprostu członek rodziny, zgodziłem się na to. Wynikneło też pewne nieporozumienie i mała awantura co do mojego nie jedzenia wieprzowiny, w końcu Tata nakazał mi ją jeść. Od tego czasu nie rozmawialiśmy prawie wogóle o Islamie, ale nasze relacje były bardzo dobre.
Potem przez następne miesiące modliłem się dalej lecz moja wiara pod***dała… nastąpił locdałn i przez brak pewnego stałego rytmu dnia zapominałem o modlitwach i modliłem się raz lub dwa razy dziennie.
Potem nadeszły wakacje, które znowu wybiły mnie z rytmu.
Następnie znowu wróciłem do szkoły i modliłem się kilka np. trzy razy dziennie (oczywiście moja wiara polegała również po prostu na myśleniu o Koranie itp…)
Potem w październiku 2020 znowu nadszedł locdałn a mnie zaciekawiły wypowiedzi Janusza Korwin-Mikkiego (które odkryłem po przez antyfeminizm), byłby są one i dla mnie bardzo logiczne i mają ukryty sens, w jednej z nich powiedział, że jest agnostykiem ale podoba mu się Chrześcijaństwo bo to chrześcijańska Europa skolonizowała świat, (ta wypowiedź doprowadziła mnie do pierwszej refleksji). (O JKM szybko zrozumiałem, że jego działanie jest bardzo często szkodliwe dla prawicowych idei)
Potem w czasie locdałnu przygotowywałem się do ważnego bardzo dla mnie konkursu i nie miałem wogule czasu ani chęci na modlitwę.
Potem nie wiem w jakim okresie ale mniej więcej w grudniu/styczniu 2020 uznałem powoli doszedłem do wniosku, że powinno się być po prostu dobrym człowiekiem, a że jestem Polakiem o poglądach konserwatywnych i lubię tradycję to trudno mi będzie wyznawać tak odległą i nie pojętą wiarę. Od tego czasu sam z siebie chciałem chodzić z rodziną do kościoła.
Dziś wspominam ten incydent jako jakąś rozkminę na całe moje życie.
Od dłuższego czasu modlę się dzień w dzień wieczorem i czasem w ciągu dnia.