– I know, I know, miałam nie robić wpisów eeeee… O mein lifeu – ale mnie namówiono, więc na nią się złościć (@blue.berry)

– Byłam sobie w drugim domku, a obok tego domku jest stadnina. No i był nowy kary koń, Wiking. I nawet nie wiecie, jak bardzo to imię do niego pasuje! Serio. Bo to jest taki hucułek, ale mniejszy niż przeciętny, bo jest bardziej sportowy. I szczupły XD, a te hucuły to zawsze takie kluchy, które na zimę robią się futrzaste. A on to jakiś nie-kluchowaty. W każdym razie on jest temperamentny. Bardzo. On podchodzi do innych koni, zaczynają się obwąchiwać, no cute i w ogóle, a on w ciągu sekundy odwraca się i zaczyna je kopać. A nie chybia. To jest najgorsze, że nawet przywódcy podskakiwał. A ten przywódca to nie jest kuc. Jest koniem szlachetnej półkrwi i jeszcze z krwią konia pełnej krwi angielskiej. I jest wielki. A ten mały go kopał i teraz ma masę blizn do końca życia (ten duży, Kanion). No i Kanion go próbował kopać, ale Wiking był taki mały, że Kanion kopał ponad niego, więc nie trafiał, Boże, kopał za wysoko. On się nawet przewracał, jak walczył z tym małym O.o

– Czy jedynie ja uwielbiam Mazariniego? XD znaczy, jestem bardziej za Frondą, mazarinistką nie jestem, ale on jest komiczny. Wszyscy go nie cierpią – poprosił jakiegoś księcia o warunki pokoju i naprawdę pokazał się z najlepszej strony, bo (jest mega skąpy i chciwy, a jego ulubione zajęcie to wykreślanie jak największej liczby nazwisk z listy pensji) napisał też, że dopłaci, jeśli mu odpisze. I ten książę mu odpisał, że zapłaci mu wyższą cenę, jeśli nie będzie do niego pisał i że zapłaci jeszcze więcej, jelsi nie będzie się do niego odzywał. Co zrobił Mazarini?
Rozzłościł się?
Wypowiedział mu wojnę?
Przyjął pieniądze?
Brawo, d’Artagnan, przyjął pieniądze.

– d’Artagnan był też mazarinistą, ale nie poglądowym, tylko musiał nim po prostu być. No i tam przedstawił mu Atosa jako Hrabiego de La Fère (czyli pod właściwym nazwiskiem). Potem powiedział Atosowi, że kardynał Mazarini zna go z nazwiska. Na to Atos: Jakbym wiedział, że ten cham i hultaj zna mnie z nazwiska, to bym się przechrzcił, żeby nikt nie śmiał sądzić, że ja go znam.

|Biedny Mazarini :’)|

– Adiós –