Smutek związany ze szkołą może mieć różne przyczyny – od naturalnej reakcji na zakończenie etapu nauki po fobię szkolną lub depresję. Warto rozmawiać z dzieckiem o jego emocjach, zapewnić mu wsparcie społeczne i małe przyjemności po szkole. Jeśli smutek jest silny, długotrwały lub towarzyszą mu inne objawy, jak wycofanie społeczne, brak motywacji czy myśli o byciu "do niczego", należy skonsultować się z psychologiem, aby zdiagnozować problem i zaproponować pomoc.
Możliwe przyczyny smutku:
Naturalna reakcja na stratę:
Kończenie szkoły to strata dotychczasowego życia, przyjaźni i znanych miejsc.
Fobia szkolna:
Zaburzenie nerwicowe nasilające się w tygodniu, związane z lękiem przed szkołą i obowiązkami.
Depresja:
Wycofanie, drażliwość, smutek, frustracja, obniżone poczucie wartości i trudności z motywacją mogą być oznakami depresji.
Presja i stres:
Dzieci doświadczają presji związanej z nauką, ocenami i przyszłością.
Co możesz zrobić:
Akceptuj emocje dziecka:
Pozwól dziecku odczuwać i wyrażać smutek, nie neguj ani nie oceniaj jego uczuć.
Wspieraj wspólnie:
Zadbaj o wsparcie społeczne, organizując spotkania z rówieśnikami i pokazując, że inni mogą czuć podobnie.
Małe przyjemności:
Zapewnij dziecku małe przyjemności po szkole, np. wyjście na lody, wspólną grę czy czas na podwórku.
Rozmawiaj o emocjach:
Zamiast pytać o oceny, zapytaj o samopoczucie i dobre rzeczy, które wydarzyły się danego dnia.
Kiedy potrzebna jest pomoc specjalisty:
Jeśli dziecko odczuwa silny, długotrwały smutek, obniżony nastrój lub brak motywacji.
Gdy pojawiają się negatywne myśli o sobie, jak "jestem do niczego".
Gdy dziecko wycofuje się z kontaktów z innymi, zamyka się w sobie i nic nie przynosi mu radości.
W takich przypadkach warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który pomoże zdiagnozować problem i zaproponować odpowiednie rozwiązania.