Kolejne niełatwe decyzje w moim życiu, od których nie ucieknę ⬇️.
Po ostatnich w tym roku weekendowych startach podjęłam (prawie) ostateczną decyzję. Nitra przechodzi na zasłużoną emeryturę. Jest moim oczkiem w głowie, zawdzięczam jej bardzo wiele i nie sposób tego wymienić. Chcę uszanować jej limity i zdrowie. Terka nie idzie w odstawkę, będziemy jeździć, ale bardziej hobbistycznie (a przynajmniej do sezonu letniego 💐), będziemy spędzać wspólnie czas na spacerach i pracy z ziemi. Nie chcę, żeby nasza relacja się pogorszyła to raz a dwa żeby straciła muskulaturę. Widzę, że chęci do skakania wciąż ma, ale potrzebuje znacznie więcej odpoczynku i specjalnej opieki dlatego też przez przeszkodę polecimy jeszcze nie raz, od czasu do czasu 😃. W okresie z intensywniejszymi treningami, zawodami kilkudniowymi widzę, że jej komfort psychiczny po prostu spada i to bardzo (zależnie od sytuacji, pod siodłem jest bardzo nerwowa, a w boksie głównie apatyczna, traci apetyt, rzadko widzę żeby leżała) a organizm wolniej się regeneruje (świadczą o tym powstające opoje, grzejące pęciny czy obolałe mięśnie, sztywniejszy ruch w stawach). Argumentem, który bardzo do mnie przemawia jest zdanie weterynarza i to że w pełni podziela moją decyzję 😉. Mimo, że po badaniach kontrolnych nie wyszły żadne poważne nieprawidłowości. Miśka zostaje ze mną na zawsze, nie sprzedam jej choćby nie wiem co. Chciałabym jednak, żeby teraz odpoczywała a zależy mi żebyśmy ostatecznie i symbolicznie zakończyły naszą sportową przygodę dopiero latem biorąc udział w ostatnich wspólnych zawodach. Oczywiście, tylko jeśli będzie czuła się na siłach, bo jeśli nie to Szary był naszym ostatnim startowym wyjazdem 🧡.
Nic jeszcze o tym nie wspominałam, ale nie ma co przedłużać i chyba już czas Was poinformować. Mazutka od dwóch tygodni jest w rękach nowej właścicielki. Dlaczego taka decyzja? Niestety Kucka nie urosła wystarczająco duża dla mnie. Jest zbyt niska i drobna. Jestem za wysoka i za ciężka żeby wymagać od niej poważnej, regularnej pracy. Lepiej dla niej będzie jeśli trafi do młodszej, mniejszej osoby. Nauczyłam jej tyle na ile mogłam (a ona mnie 😊), a teraz to jej kolej aby to ona przekazywała wiedzę. Chciałabym, żeby wciąż miała możliwość rozwoju i sprawdzania siebie w nowych wyzwaniach. Mazutanka jest teraz rumakiem dziewczynki, współpracują razem już ponad rok (w dzierżawie) więc wiem do kogo trafia i mam pewność, że będzie traktowana jak księżniczka 👑. Kto wie jak daleko uda im się dojść? 😃 Przez najbliższy czas (dopóki nie znajdziemy odpowiedniego pensjonatu) Siwa wciąż będzie stała u mnie i będę prowadziła dziewczynom jazdy jak dotychczas, po prostu nie jest już moim koniem. Czy jest mi przykro? Zawsze jest smutno, gdy trzeba pożegnać kopytnego kompana z którym długo się współpracowało i który wiele uświadomił. Oczywiście, że jest mi przykro, ale twierdzę, że jest to jak najbardziej słuszna decyzja 💁.
Tak więc Nitra przechodzi na emeryturę a Mazutka od nas odchodzi a więc pozostaje mi do skokowego rozwoju Massi i konie, które mam w treningu (na ten moment tylko Velta, ale niebawem będę wsiadać na nią jedynie okazjonalnie a skupię się na prowadzeniu treningów z jej właścicielką). Dalszych moich zamiarów na razie nie zdradzam chyba że coś mi się wymsknie 🙊.
Każdy koniec, choć ciężki jest także początkiem nowej historii :))