Dzisiaj było trochę gimnastyki z dodatkowymi dwiema przeszkodami z długiego najazdu i pracy nad siłą 🍑. Wciąż mamy mało kontroli nad prędkością, ale mimo to Massi przyjemnie reaguje na moje pomoce, nie blokuje się i nie wywozi.
Jak przed zawodami zmęczymy Kobyłę i jeszcze doszlifujemy co nieco to myślę, że zbliżające się starty mogą być naprawdę udane! Ale no… Nie zapeszam 😜

Gdybym wstawiła te screeny z jazdy bez dodania opisu zapewne większość osób zastanawiałaby się w jaki niby sposób pracuję z końmi zgodnie z ich biomechaniką, gdy koń ze zdjęcia wygląda właśnie w taki sposób. Nie dziwi mnie to, w końcu cały czas gdzieś zwracam uwagę i wspominam o zdrowym treningu i końskiej anatomii 🤷.
To Miko, 14-letni wałach, który w końcu trafił do nowej właścicielki. W poprzednim domu służył przede wszystkim w bryczce i był jeżdżony od czasu do czasu w tereny. Przeszły sposób jazdy utrwalił mu się w pamięci mięśniowej i ma swoje piętno w 🧠. Koń jest cały uwalony na przodzie, niezależnie od chodu- przyczynia się do tego jego downhillowa budowa i duży zad, ale niech Was on nie zmyli. To nie kupa rozbudowanych mięśni a jedynie taka budowa + tkanka tłuszczowa. Ten zad nie wykazuje żadnego zaangażowania i podstawienia, on po prostu podskakuje gdzieś w tam w Rosji, gdy pysk leży w Niemczech. Zakres ruchu w łopatkach jest taki jak widać- marny. Nie potrafi otworzyć klatki piersiowej. Nawet nie wie, że mógłby tego spróbować. Zapadnięty i obolały grzbiet, zero mięśnia. Zagryzanie wędzidła, wchodzenie za lub nad kiełzno. Znieczulenie na łydkę, zero uaktywnienia, samoistnej dążności do rozluźnienia i rozciągnięcia nawet przy oddającej ręce lub luźnej wodzy. Problemy z kręgosłupem, szyją. W momencie potrafi się zerwać i biec przed siebie. Płasko ułożone drągi taranuje…
Koń kompletnie wyniszczony fizycznie i psychicznie 🙄. Brak jakichkolwiek podstaw, nawet nie potrafi chodzić w ręce- prawie depcze po stopach, wyszarpuje się i bryka w człowieka. Sprowadzenie go z padoku bez jego ucieczki graniczy z cudem. Przy czyszczeniu rzuca się z zębami.
Już zdążyłam usłyszeć, że poprzedni właściciel nie miał złych zamiarów, że to stary człowiek, już dziadek i nie wiedział… że myślał że tak trzeba- to znaczy strzelić koniowi w łeb, gdy się wierci albo batem w plecy lub po pęcinach, gdy nie chce iść. Dla mnie nic nie usprawiedliwi takiego traktowania zwierzęcia. To zwykły egoizm i ludzka głupota, poczucie wyższości nad nieświadomą istotą!
Wyobraźcie sobie, że znaczna większość koni ze szkółek musi pracować w takim ustawieniu pod niedoświadczonymi osobami, bez zaspokajania ich naturalnych potrzeb przez całe swoje życie, nierzadko odkąd skończą 5 lat. Znowu, podkreślam- nie wrzucam wszystkich ośrodków jeździeckich do jednego worka, ale w większości choć odrażające i wstrętne to właśnie takie są realia 😔.
Niestety nie mam tym razem okazji poprowadzić tej parki, ale trzymam za nich kciuki i zawsze jestem do dyspozycji w razie pytań. Przed Mikosiem stoi duże wyzwanie regularnej pracy, ale wpierw przede wszystkim opieka weterynaryjna i fizjoterapeuta. Zanim zaufa człowiekowi i pomocom jeźdźca minie sporo czasu. Jednak wierzę, że z tego wyjdzie i jeszcze zobaczy się go śmigającego luzem koło człowieka i czerpiącego z tego frajdę a może nawet na amatorskim czworoboku! Kto wie 😁