Po kontuzji dzisiaj z Regim się rozciągaliśmy 🤸. Trening opierał się głównie na kłusie i galopie, w którym bez zmiany tempa i z zachowaniem rytmu oraz równowagi pracowaliśmy zmiennie na luźnej wodzy i na kontakcie. Ćwiczenie to polega na maksymalnym wydłużeniu sylwetki konia, silnym podstawieniu zadu, podniesienia i rozciągnięcia pleców i szyi. Gdy już ustalimy odpowiednie tempo na kontakcie półparadą aktywizujemy sylwetkę. Po kilku krokach luzujemy maksymalnie wodze dając się koniowi rozciągnąć jeszcze bardziej i zejść łbem w dół do takiej pozycji jaka mu pasuje 🐎. Nie mylmy tego z żuciem z ręki, wodza ma być całkowicie luźna a koń ma mieć pełną swobodę ruchu. Po kilku krokach zbieramy powoli wodze do kontaktu i ponawiamy półparadę 🏇. To ćwiczenie nie tylko jest świetne strechingowo, ale ma mnóstwo innych zalet: udoskonalamy równowagę 🏄‍♀️- na luźnej wodzy zależy nam na zejściu szyi i głowy w dół dlatego rozpędzanie się jest bez sensu i nie zaproponuje zaangażowania, pracujemy nad samoniesieniem- koń ma iść do przodu i trzymać tempo niezależnie od pozycji łba i mimo wejścia na wędzidło nie zwalniać bądź przyśpieszać (oba zachowania mogą świadczyć o nietolerancji wędzidła i nadwrażliwości pyska lub również z naszego powodu jakim jest niedelikatna ręka i za późna reakcja popędzająca łydką). Taka jazda jest też mocno kondycyjna- opieramy się na kłusie i galopie, w których właśnie mamy największe możliwości. Ważna kwestia- to trening bardzo poprawiający wydolność więc nie zapomnijmy o dłuuugim rozstępowaniu po jeździe dla unormowania oddechu 🙊. Im więcej stępa tym lepiej. A przy oporządzaniu schłodzenie nóg- o wiele łatwiej o kontuzję wypuszczając konia na padok z ciepłymi, silnie ukrwionymi nogami 😉.

Wolicie kombinować z ćwiczeniami na ujeżdżalni czy wybrać się w teren? 🤔🌲

Dlaczego koń, na którym jeżdżę nie reaguje na moje pomoce?
"Przecież daję łydkę. Skręcam go lewo a ten i tak idzie w prawo".
Końska złośliwość? Nie 😉. Jak więc zapobiec siłowaniu się z koniem i wylewania potu? Odpowiedź jest prosta, nieco gorzej wdrożyć to w życie 😅.
Koniowi pokazujemy się już po samym wejściu na padok. Gdy nie znamy jego mowy ciała i nie potrafimy odpowiednio podejść do konia (tak, to naprawdę nie takie banalne jak mogłoby by się wydawać) to ten już wie z kim ma do czynienia. Z kimś komu może wejść na głowę 🙄.
– ŁYDKA- powinna przylegać do boków konia tworząc z czubkiem głowy, barkiem, biodrem i piętą prostą linię. To, że stopa ma być oparta na strzemieniu i łydka podparta o koński brzuch nie znaczy, że mamy stale jej używać, co niestety dużo osób ma w nawyku 🤾‍♀️. Ciągle dociskana łydka w stępie, podczas kłusu, gdy siadamy w siodło czy galopu co fulę po prostu znieczuli nam konia. Pomocą popędzającą działamy wtedy, gdy koń zaczyna zwalniać, chcemy wyciągnąć wykrok lub podnieść grzbiet czy głowę.
Innym problemem z tą pomocą jest brak stabilności 🎿- nie mamy wystarczająco silnych mięśni przez co nieświadomie noga lata nam do tyłu i do przodu dziobając brzuch konia i dając mu sprzeczne sygnały. Pamiętajmy też, że działamy przywodząco a nie zginająco! Pięta ma być w dole i przypadków, w których się nią wspieramy jest naprawdę niewiele 👌.
– WODZE- ten aspekt wiąże się również poniekąd z brakiem równowagi ✊. Zbyt krótkie po prostu zablokują konia w pysku, znowu zbyt długie, gdy jeszcze nie potrafimy pokierować konia dosiadem pozwalają mu na wybranie sobie trasy. Ręka ma być stabilna, pchająca się do przodu (tak jakbyśmy pchali wózek sklepowy), nie kombinujemy nic z nadgarstkami, możemy delikatnie odstawić wodzę od szyi, działajmy palcami za zasadzie ściskania gąbki lub pierwszego ruchu przy zakładaniu owijki (troszkę większa siła 💪)
– RÓWNOWAGA, STABILNOŚĆ- jeśli telepiemy się po siodle, podkupujemy, szarpiemy za wodze koń będzie nasze sygnały odbierał sprzecznie a może się nawet zniechęcić do jakiejkolwiek współpracy z nami ⚖️.
– KOORDYNACJA- tutaj już trochę wymagamy od siebie wyczucia. Skręcając w prawo, o dziwo nie ciągniemy prawą wodzą jak kierownicą roweru. Prawa- jest od ustawienia głowy w potylicy. Działamy przede wszystkim lewą spychającą wodzą oddziaływującą na łopatkę, dopychając prawą łydką do lewej wodzy co umożliwia wygięcie w kłodzie i podstawienie zadnich nóg, zewnętrzna łydka pilnuje wypadającego zadu 🐎. Zatrzymując konia nie ciągniemy za wodze- przede wszystkim dociążamy dosiadem, domykamy dłonie i łydką dochodzimy zad i zatrzymujemy w nim energię. Wymaga to trochę myślenia 🤹.
– NIEZDECYDOWANIE- "Jechać przed oponę czy za oponę? Zrobić woltę teraz czy może w następnym narożniku?" Nie ❌. Siedząc w siodle masz na bieżąco rozplanowywać trasę- albo robisz albo nie robisz. Koń wyczuje Twoją niepewność, jak w takiej sytuacji ma się czuć bezpiecznie? Oczywiste jest, że wybierze drogę taką która mu odpowiada 🏇.
– REAKCJA- z tym ma problem sporo początkujących jeźdźców. Często wynika to z niepewności, czy wina leży po ich stronie czy bardziej z widzimisię konia. Nie ma reakcji na Twoją prośbę? Dajesz mocniejszy impuls, za trzecim razem wspomóż się bacikiem, ostrogą lub mocniejszą ręką, by uzyskać respekt do Twoich próśb. Jeśli wykonał to o co go prosisz to pochwal go 👏. Jeśli raz koniowi pozwolisz to do końca jazdy będziecie toczyć walkę o to, kto ma silniejszy charakter ⚔️.
– Niestety na to często nie mamy wpływu, jeśli jeździmy pod nie naszym koniem- "opór" czy "niechęć do współpracy" może wynikać z niedopasowanego sprzętu, za mocnego wędzidła (nie istnieje pojęcie "twardego w pysku", wszystko spowodowane jest nieodpowiednim działaniem 🤷), spięć lub wymagań przekraczających możliwości konia. On może chcieć iść do przodu, ale być po prostu ograniczony przez skurczone mięśnie i tym samym ból.
W pewnych sytuacjach jeźdźcy potrzebują troszkę więcej pewności siebie i samoświadomości- czego tak właściwie oczekujemy 🤔. Jeździec może koniowi przekazywać mylne lub niejasne sygnały, co także prowadzi do sytuacji, gdy koń dostaje etykietkę tego "upartego" lub "złośliwego". Pozostaje również kwestia jak się dogadujemy z końmi- czasem już sam fakt, że spodziewamy się po nim jakiegoś niechcianego zachowania i z góry zakładamy, że trening będzie nieudany tworzy sprawdzające się proroctwo. Konie reagują na nasze napięcia i nawet jeśli z zewnątrz nie pokazujemy naszych silniejszych uczuć to to co się w nas kotłuje od razu wyczuwają zachowując się tak jak przypuszczaliśmy. Z reguły zaczynamy sobie radzić dopiero po jakimś czasie, gdy popracujemy NAD SAMYM SOBĄ 🤠.
Poprawiaj konia tylko wtedy, gdy popełni błąd, chwal i odpuszczaj presję 🧘‍♀️🐴.