Poddaje się. Dostanę pierwszą z tym roku pałę. No nie wiem jak, ale nie rozumiem tej filozofii. Właściwie nie powinnam mówić "filozofii" tylko "historii filozofii" bo tym się właśnie zajmujemy. I bez urazy dla historyków, ale ja historię już mam i nie potrzebuję więcej. Zaś szkolna filozofia doprowadza mnie do szewskiej pasji.
Może to ja jestem ograniczona, bo nie interesuje mnie, że jakiś człek ponad dwa tysiące lat temu uważał bezkres za tzw. arche, czy tym podobne rzeczy. Zamiast zastanawiać się nad problemami świata współczesnego i myśleć o nich, rozmawiać, wkuwamy na pamięć imiona filozofów sprzed wieków i musimy się uczyć o tym, jak postrzegali świat czy o ich przemyśleniach.
Przecież z etymologii słowa "filozofia" wynika, że jest to umiłowanie mądrości.
(Macie tu definicję z wikipedii)
Mądrość – w najszerszym znaczeniu to umiejętność podejmowania uzasadnionych decyzji, które w dłuższej perspektywie przynoszą pozytywne rezultaty. W innym ujęciu można powiedzieć, że mądrość to umiejętność praktycznego wykorzystywania posiadanej wiedzy i doświadczenia.

Gdybyśmy praktycznie mieli wykorzystywać posiadaną wiedzę na filozofii, to myślelibyśmy, zastanawiając się nad problemami współczesności. Mam szacunek do historii, jest ona częścią tożsamości każdej społeczności, np. narodu oraz przestrzega przed popełnianiem tych samych błędów. Ale ta filozofia, jaką mamy w szkołach nie sprawia, że jesteśmy mądrzejsi, nie uczy też nas jak "polubić" mądrość ani nie zachęca do tego. No to po co nam ona do cholery?

Idę pisać sobie OC, byeeeee :>