Moja klasa jest poważnie jakas niereformowalna

Ostatnio nawet była drama. Poważna

Jakieś tam zabieranie pieniędzy czy coś, wczoraj na wychowawczej pani się tak darła że aż mi jej szkoda

Musi się przemęczyć, tak samo jak ja…

Nie piszcie że macie gorzej, poważnie

Nawet jeśli macie, nic to nie zmienia

Wszystko już nic nie zmienia

Poprostu nie mam do kogo się odzywać

Poważnie, psycha mi już siada. Wyborazcie sobie, spróbujcie rzeczywistość w której nie można z nikim pogadać – o tym co cię interesuje, co wiesz, czy stało się coś poważnego. Absolutnie, bo nikt nie zamierza tego słuchać

I tak utknęłam z gadaniem do siebie, aż mam łeb przeciążony. Poważnie, ostatnio nawet zaczyna mi obijać

Dzisiaj przykładowo na polskim, pisaliśmy pracę pisemną i w połowie poprostu zaczęłam krzyczeć jak głupia. Dobrze że u nas na polskim zawszs jest wrzask, bynajmniej nikt mnie nie słyszał.

Na wf, tak samo – ja dosłownie gram, jakby zależało od tego moje życie. Nie raz mi się zdarza wpaść w kogoś, lub rzucić czymś na tyle mocno, że następnego dnia nie ćwiczy, albo jest na mnie obrażony (ostatnio wybilam koleżance palca)

Ja już serio nie wyrabiam

Nienawidzę mojego życia znowu

Gdy wracam do domu, około 16:00 (wychodzę 07:30) to nawet nie mogę odpocząć. Natychmiast po powrocie dostaje obiad – czy tylko mi nie chce się jeść, gdy jestem zmęczona? No halo… Muszę go zjeść w trybie natychmiastowym, oraz muszę zajmować się bratem. Nawet nie mogę wejść do pokoju, bo nie minie 10 minut a już ktoś mnie woła

A jak tylko rodzicie pójdą spać, jestem zbyt zmęczona szkołą by się uczyć, czy robić cokolwiek innego

Więc poprostu siedzę w telefonie tak długo, aż padnę i sama zasnę

Nie chodzę spać późno, staram się wyspać codzienne minimum – 7 godzin

Ale Jezu, jaka ja jestem zmęczona

Macie jakieś rady, by znaleźć odrobinę czasu dla siebie?

Bo ja już padam na twarz