Uwaga, ludzką się poukładało w głowie i jednak nie zamkną mnie na lato w szpitalu. Ludzie myślą, że mam depresję przez to, że myślę jak filozof i zadaje se pytania czym jest życie i człowiek ;-; jestem chyba najnormalniejszą nastolatką w mojej dzielnicy, może nawet i w mieście. Nie mam (już… Smutna prawda) myśli samobujczych, nie tnę się, staram się kochać życie, a rodziny nawet nie muszę próbować kochać, jak już kocham i szanuję i staram się im pomagać i nie kłamać, bo pomimo tego, że jestem wredna to nigdy nie okłamie nieznajomego ani bliskiego.
W ogóle jak pierwszy raz byłam u psychiatry to nie chciałam nawet pojechać, bo moja mama po prostu by marnowała pieniądze jak nic mi nie jest. I (zdania nie zaczyna się I! MARTYNAAAAA!) na miejscu uparłam się jak dwulatek, że nie wejdę do gabinetu i nie weszłam, i za to chcieli mnie do szpitala psychiatrycznego na lato zabrać z takiego głupiego dla mnie powodu.
W poniedziałek (poprzedni wpis) byliśmy w innym miejscu? Nie wiem jak to opisać, i mama mówiła mi, że tam już muszę wejść, bo to funduje szkoła i będą się czepiać jak znowu wejdę. Szkoła zafundowała mi to tylko dla tego, że nie zrobiłam pracy na lekcji z okazji dnia matki, po prostu nie miałam pomysłu. I teraz muszę połykać łącznie 10 tabletek dziennie i co poniedziałek do końca czerwca jechać do tych wszystkich psychiatrów! W sumie jestem zwolniona ze wszystkich poniedziałków do końca roku szkolnego, bo z basenu mam zwolnienie
lekarskie z basenu, a basen jest na dwóch pierwszych (boziu kto układałem plan) lekcjach, a lekarz jest za dwie godziny od basenów, a trzeba tam jeszcze dojechać.
W sumie nie wiem czy się cieszyć czy nie i jest dzień dziecka więc (kurde składa się życzenia w tym dniu? Ah trudno co mi szkodzi) dobrego dla wszystkich, pewnie masę błędów popełniłam xD