Hope i Argo otworzyły już oczka i zaczynają po malutku chodzić! Nie długo zmienię profilowe to zobaczycie😍

Słońce nad stadniną,
w końską grzywę chowa twarz,
wstęgą nad łąkami
jeszcze się unosi mgła…
Stoją napięte
jak strzała gdy drży,
nim cięciwy świst
znów do lotu ją poderwie.

Konie, dumne konie,
zasłuchane w szumy traw,
lekkie i swobodne,
jak na czystym niebie ptak.
Kiedy tak patrzę,
do biegu się rwą
chciałbym uciec stąd,
chciałbym gnać za swą tęsknotą…

Tam, gdzie lśni horyzont,
drga niebieską linią
wprost w otwarte wrota chmur,
siwych chmur,
tam, gdzie w kuźni słońca
dzień powstaje nowy,
gdzie wytycza drogi
rytm – serca rytm.

Konie, dumne konie
w blasku wstającego dnia,
czułe i szalone,
czemu was uwielbiam tak?
Nieraz poniosą,
poniosą jak wiatr,
czasem bywa tak,
jak z dziewczyną…

Pisze to ponieważ…. nie wiem. Może po to, by osoby nie lubiące tego sportu nie krytykowały koniarzy. Konie to piękne, inteligentne, odważne, zwierzęta. Można się przy nich wypłakać i nie tylko. Gdy miałam dziś już dość, pojechałam do niego. Długa była to droga lecz warto było. Przytulić, pogłaskać tego czworonoga to dla mnie wielki powód do radości. A gdy jadę. To coś pięknego. Ten wiatr we włosach i świadomość, że być może jadę na kimś kto rozumie mnie jak nikt inny…. Mojej miłości do koni nie da się opisać słowami. Znam osobę, która zna wszystkie rasy i maści koni. Wszystkie ścięgna, kości konia. A nawet calusieńkie sprzęty dla konia i jeźdźców. Tak na prawdę nie jest to tak bardzo ważne. Tą miłością łatwo obdarzyć konia, ale ile trzeba czekać na od wzajemnioną miłość konia.