I jutro kolejny dzień, nudy. Powrót do normalności, co nie? Aż się chce skoczyć, zakończyć swój nędzny żywot…
Meh… Nie, nie z mostu. Z wysokiego klifu do turkusowej wody oceanu. Skoczyć, by wzlecieć niesionym na podmuchach wiatru, na niewidocznych skrzydłach, niemalże anielskich. Żeby koło nas upadło piór anielskich ileś.
A teraz połowa mojego umysłu mówi coś w stylu „I tak oto odwaliłam dorotkę, popadłam w chichot. Choroba wyobraźni zamkniętej w klatce realności.” Za dużo książek. Za dużo marzeń. Za dużo wyobrażonych łez, „wylanych” na grobach nadziei. A ty tak nie masz, człowieku?

Gra. Tak, ten wpis to gra. Zobaczycie, o czym myślę? Spróbujcie. Myślcie nie szablonowo. Kreatywnie. A ja mam teraz nawet licznik i odmierzam czas do końca świata. pip, pip, pip.
Iloraz marzeń – bajki. Ludzie je kochają. Pokonujemy potężniejsze od nas smoki, ratujemy księżniczki, dostajemy królestwa. Jesteśmy szczęśliwi.
Nagnę prawa realności, mówiąc prawdę. Oświecę samą siebie. Popatrz na to – zawsze jest to „żyli długo i szczęśliwie”, bo życie do wędrówka w poszukiwaniu szczęścia. Zawsze za mało, nigdy nie wystarczy. Bo przecież nasze życie zależy od głosu narratora mówiącego „KISS”.
Analizując – nie mając szczęścia, stwarzamy sobie magiczne miejsca, gdzie jesteśmy szczęśliwi. Więc może też sobie coś takiego napisz?
Giniemy, a później zmartwychwstajemy. Magia. Jej szukamy, będąc jednocześnie ślepymi. Magiczne w samo sobie jest to, jak mocno wierzymy w to, że może kiedyś nam się uda. Musimy wierzyć, by żyć. A ja pesymistka – nie wierzę. :)

***
Rozwiązanie tej „zagadki” jest inne, niż się wydaje. Spróbuj jeszcze raz. Napisz w komentarzu, czy ci się udało.

Tak… Co raz mniej tu jestem. Obserwatorów i pomysłów przybywa, a ja coraz mnie piszę wpisów. Taki paradoks na dobranoc, czy jaka tam u was pora roku jest.
Cóż… Pomysł na ten wpis powstał jak zobaczyłam jak ludzie dodali wpisy z życzeniami urodzinowymi dla Zimowego Żołnierza. Sprawdzam na Wikipedii (tak, wiem, nie jest to zbytnio wiarygodne źródło (każdy może edytować itd.), ale lepszego nie mam), i tutaj pozwolę sobie zacytować co tam jest napisane.

„Origin and World War II

James Buchanan Barnes was born in Shelbyville, Indiana in 1925. He is an orphan, the son of a soldier killed in training at U.S. Army Camp Lehigh in Virginia just before the United States’ entry into World War II. As a result, he is unofficially adopted by the camp as a mascot. Nicknamed „Bucky”, he takes to wearing a uniform and becoming savvy with the ins and outs of military life, even though he is a teenager. It was at Lehigh that he meets and befriends Private Steven Rogers, who by all appearances is the clumsiest soldier in the camp. This was at the same time that reports of the then-mysterious Captain America begin to appear in news magazines, and Barnes eagerly devours the accounts of this new hero.”

Urodzony w ’25. Więc tak, dzisiaj napewno ma setne urodziny. Bo przecieΩ mamy rok 2025, prawda?