Kur… sorki. Po prostu jestem…. ugh! Mój tata doprowadza mnie do furii! Przedstawię wam sytuację.
Siedzę sobie spokojnie na górze (znaczy na poddaszu, w moim pokoju).
Schodzę bo chciałam pobawić się z moim 5-letnim bratem.
Dziadek robi barierkę żeby moi bracia mogli już mieszkać obok mnie, na poddaszu bo ja zajmuję tylko połowę.
No to schodzę, a że schody do mojego pokoju są w salonie to dziadek tam strasznie kurzy.
Omijam dziadka i idę do kuchni bo dziadek pracuje w salonie.
w kuchni są tata, mama i mój brat.
Zabieram braciszka do pokoju a on NIE stawia oporu.
Tata mnie woła.
Brat łapie mnie za rękę i ciągnie mnie do kuchni.
Podkreślam ON mnie trzymał.
Wchodzimy do kuchni a tata mówi: PUŚĆ GO.
Ja: Tato ale to on mnie trzyma!
Tata: …
Tata: Nie przeszkadzaj dziadkowi i PUŚĆ BRATA.
Mój mózg: wtf?! Ja mam go… CO?! Niee no debil. On widzi czy nie? Chyba te okulary to mu nie pomagają.
Ale wiecie co?
Jak tak to pisałam to mi się tak lżej zrobiło. Uspokoiłam się. I z czasem coraz bardziej czuję że mogę wam ufać, że mogę wam o wszystkim powiedzieć, a w czasach pandemii, nie mam kontaktu z nikim znajomym w moim wieku. Dziękuję Wam.