Ach…
Ciężka cholero, nie mam co ze sobą zrobić…
Właśnie skończyłam serial "Dom", który towarzyszył mi ponad rok. I teraz mam takie okropne uczucie, że część mnie została w tych kadrach, scenach, cytatach… A teraz? Teraz to koniec. Już nigdy więcej tego nie będzie. Jeśli kiedyś zechcę obejrzeć to jeszcze raz, to już nie będzie to samo. Cholera. Póki co, będę mówiła o tym serialu jako o najlepszym, jaki widziałam i moim ulubionym.

Każdemu polecam z całego serca. Bardzo lubię tytuły odcinków. Zawsze wydawały mi się takie magiczne, takie przemyślane, głębokie… Takie w punkt. I nie martwcie się – on nie jest taki długi. Ja go oglądałam ponad rok, bo miałam dużo zastojów i braków motywacji. Serial ma, z tego co pamiętam, 24 odcinki, każdy z nich trwa około 1,5 godziny.

Także ten, no… Was zachęcam do oglądania, a ja idę się zdepresjować, bo mi tak nagle pusto się zrobiło… Czuję, że właśnie skończył się jakiś ważny rozdział w moim życiu. Chyba się popłaczę. Taka fala nostalgii mnie zalewa 😭

Wybaczcie moją marną pisaninę. Musiałam to gdzieś wylać.
Dobranoc, złotka wy moje…

Ależ moja aktywność spadła😅

Wybaczcie mi, ale nie mam za bardzo czasu ani siły, żeby czytać wszystkie zaległe wpisy, więc wyobraźmy sobie taką nitkę, którą jest czas. No. I ja teraz robię takie *ciach* i zaczynamy od nowa. Przepraszam, jeśli ktoś w ostatnim czasie nominował mnie do jakiejś nominki. Od teraz będę się przykładać.

Miłego dzionka i lekkiego tygodnia, kaczusie ❤