Codziennie mam tą nadzieję, że na piszę piękny fragment, nową część, będę szczęśliwa. Wasze komentarze pod quizami, nawet te serduszka to motywuję ogromnie. Jak ktoś skomentuję mój wpis to uśmiech odrazu pojawia się na mojej twarzy, jesteście dla mnie taką rodziną, po prostu was kocham, jedna z najlepszych decyzji w moim życiu było założenie konta na SameQuizy, chcę wam podziękować za to, że po prostu jesteście.
Ile wspaniałych osób poznałam dzięki tej stronie, ta liczba jest niewyobrażalna, ostatnio zaczełam czytać moje stare wpisy, były całkowicie pokręcona, bez ładu i składu, takie tym bardziej były moje quizy. Oczywiście nie jestem teraz profesjonalistką, ale naprawdę poziom mojej twórczości wzrós niewyobrażalnie. Gdy założyłam konto na tej stronie myślałam, że od razu wpadnie mi tak z stu obserwatorów, oczywiście dodam kilka quizów i stanę się znaną autorką. Jezu, jak to tandetnie brzmi, na początku kompletnie nie miałam w planach pisania, ani tego, że ja mam stworzyć, jakiś quiz. Konto było tylko po to, żeby zaobserwować, jakiegoś użytkownika, abym nie zgubiła jego quizu. Zaczełam się w to wkręcać, ja też chciałam, pragnełam zacząć i tak zrobiłam.
Przekonałam się, że ciężka praca popłaca, na początku było ciężko, nie tak to sobie wyobrażałam, uwierzcie mi, że znałam idealnie wszystkich moich obserwatorów, wiedziałam czy piszą czy nie, kojarzyłam mniej więcej, kiedy mnie zaobserwowali, ile już ze mną są, w sumie to tak do 130 obs kojarzyłam wszystkie profile, później zaczeło się już robić ciężej.
Ha, nawet pamiętam kim był mój 20 obserwator, a raczej była, to Justyna, którą teraz całym serduszkiem uwielbiam, zapewne przeczyta wpis, przynajmniej tak się wydaję.
Kolejną dziewczynę, która była jedną z pierwszych moich znajomości (o ile tak to mogę nazwać) poprosiłam o miniaturkę, niby zwyczajnie, a tak to było.
Nie będę wymieniać tu wszystkich, dzięki którym jeszcze bardziej kocham SQ, za dużo by się zeszło.
Powtarzam to miliony razy i powtórzę jeszcze raz, przez ten okres czasu zmieniłam się diametralnie, nie jestem pewny czy gdyby nie te 8 miesięcy to nie zachowałabym się, jak zapatrzona w siebie gimbuska. Wiem, że to określenie to stereotyp, a one nie zawsze są prawdziwe, ale te kilka słów tak pasowały mi do siebie.
Cofnijmy się zmieniaczem czasu, kilka lat w stecz, wtedy nie byłam tą samą dziewczyną co teraz, byłam zakompleksioną Martynką, pragnącą akceptacji przez rówieśników.
Wrócmy do terażniejszości, bo to się liczy, zrobiłam się wrażliwa, cholernie wrażliwe, zaczełam dostrzegać małe rzeczy, niby to dobrze, uważam jeszcze bardziej, że życie jest piękne. Nie wiem do końca co powiedzieć na to pierwsze, płaczę zbyt często, to wszystko mnie rani, przytłacza, jestem taka słaba…
Dzisiaj zrobiłam coś okropnego, zaczynam oszukiwać samą siebie, próbuję sobie wmówić, że nie robię dobrze, ale w moich myślach jednak wszystko jest dobrze, staję się przez to szczęśliwsza. Nie, nie pociełam się, nie paliłam, nie brałam narkotyków, nie piłam alkoholu, ani nie robiłam nic z tej kategorii.
Ten wpis jest głupi, długi i przytłaczający, w sumie nie zrobiłam nic złego, ale jakie oddziaływania ma to na moją psychikę? Od razu mówię, że nie chcę się nikomu wygadać, nie mam z czego, skoro nie żałuję niczego, musiałabym dopiero zrozumieć, że popełniłabym, jakiś błąd, o ile to zrobiłam. Niech się też nikt nie waży tym przejąć, a nawet pomyślęć o tym, że u mnie może być coś nie w porządku. Phi, bo ktoś się niby będzie przejmował, zaczęłam sobie uświadamiać, że ludzie mają przyjaciół, a mnie każdy ma w d****.
Czy wy też uważacie, że to brzmi, jak post pożegnalny? Nie, nie odchodzę, jeszcze musicie się ze mną pomęczyć. Broń boże na zawieszanie konta, zbyt kocham was i ten profil
To tyle, po prostu musiałam się wygadać, dziękuję za to, że poświęciliście mi swój czas :)
Bay 💕

2 Wiem, że obie są śliczne 🌸