Czeeeeść!
Zauważył ktoś, że ostatni wpis był 3 miesiące temu? Cóż, nawet jeśli, to raczej nikogo to nie zmartwiło.

Chciałam dać jakiś znak życia, bo chyba wypada, nie? xD

Jakby komuś utonęło w morzu powiadomień (w to wątpię, a nawet jeśli faktycznie tak jest to ten wpis też utonie, więc to bez sensu, ale trudno) to 3 dni temu dodałam nowego one shi… shota (z piękną 😍 miniaturką autorstwa @MissKundzia) i serdecznie zapraszam wszystkich, którzy chcą pomarnować czas na czytaniu takiej miernoty ;)

Jak mijają Wam lekcje?
Ja raz umieram, raz zmartwychwstaję, więc w sumie jak zwykle.
Co tam w ogóle u Was?
Ja ostatnio mam natłok (jak dla mnie) konkursów, bo w poniedziałek miałam II etap kuratora z chemii, a dzisiaj I etap Olimpiady Wiedzy Chemicznej (poza tym we wtorek mam etap rejonowy kuratora z matmy, ale nieważne), więc mój nauczyciel chemii (oficjalnie na zwolnieniu lekarskim) strasznie mnie cisnął od samego końca ferii. Męczące i długie spotkania 5x w tygodniu po wyczerpujących lekcjach :/ Opowiem Wam zabawną (i godną pożałowania) historię o tym, co się dzieje, gdy Wiktorii (w sensie mnie) nie ma na kółku c:
Otóż za pierwszym razem, jak nauczyciel dowiedział się, że mnie nie będzie to po prostu sobie poszedł.
Za drugim razem, kółkowicze i nauczyciel przesiedzieli 0,5h w następujący sposób:
– jeden chłopak jechał autem, więc z uczestniczeniem słabo
– drugi ciągle uciekał
– moja koleżanka strzeliła focha i postanowiła milczeć
– jedna dziewczyna szukała podręcznika
– pan próbował jakoś ogarnąć ten chaos, wyciągnąć z mojej koleżanki, co takiego robię, że nie mogę przyjść (co z tego, że najbliższy wolny czas tamtego dnia miałam o 25:30?) i groził, że będzie dzwonił do moich rodziców –_–.
Tak, dopiero po 30 minutach stwierdzili, że to bez sensu xD
Za trzecim kółko – jakimś cudem – się odbyło, choć TRADYCYJNIE pan oznajmił, że będzie do mnie dzwonił. Noż obsesję ma na moim punkcie!
Na szczęście w końcu mogę odetchnąć od ciągłych kółek (przynajmniej chwilowo) 😅

Jaką książkę czytaliście ostatnio/aktualnie czytacie (jeśli czytacie) ?
Ja się wzięłam za 2 tom igrzysk śmierci i Katniss bije rekordy w byciu wkurzającą. O ile przy 1 tomie po prostu musiałam sobie robić dość częste przerwy ze względu na zachowanie naszej kochanej głównej bohaterki, tak przy 2 tomie w pewnym momencie czułam niezwykle silną potrzebę rzucenia i jedynym, co mnie przed tym powstrzymywało, to fakt, że to książka z biblioteki, a ja nie mam ochoty jej odkupować. To moja pierwsza taka sytuacja, a już z różnymi wkurzającymi bohaterami się mierzyłam, więc domyślacie się pewnie, jak irytująca jest dla mnie Katniss 🙂
W ogóle, nie sądzicie, że „Balladyna” jest ostro porąbana?

Spotkaliście się kiedyś z jakimś ciekawym zadaniem domowym z polskiego? Ja tylko raz: wtedy, gdy przy omawianiu filozofii (strasznie późno w sumie) dla chętnych było do zrobienia zadanie, polegające na napisaniu opowiadania pt. „Stoik”.
Stwierdziłam, że z ochotą je zrobię, choć – można było się spodziewać – bez terminu, gdyż takowych (tylko jeśli chodzi o opowiadania!) trzymać się nie umiem. Cóż, nie spodziewajcie się go jednak zbyt szybko, ponieważ chyba z shota przerobi się to w krótką serię, a poza tym jeszcze nie wiem, jaki chcę nadać temu charakter i w jaki sposób to zakończyć (oraz co w sumie by tam wrzucić).

Aktualnie przeżywam całkowity zachwyt Japończykami, a dokładniej elementami ich popkultury, takimi jak anime i mangi oraz muzycy.
Umiejętności utaite w pewnym momencie powaliły mnie na ziemię, gdyż wcześniej się nie spotkałam z tym, żeby komuś udało się coś zaśpiewać w taki sposób, że brzmiało IDENTYCZNIE z oryginałem. Nawet głosy brzmiały praktycznie tak samo. Gdyby ktoś mi puścił tę wersję to nawet bym nie ogarnęła, że to nie oryginał (a znam te piosenki praktycznie na pamięć).
No i chyba tylko Japończycy potrafią zaśpiewać piosenkę o mega smutnym tekście (wręcz wyciskającym łzy) w sposób tak rytmiczny i do tak wesołej muzyki, że aż ma się ochotę tańczyć i w życiu nie wpadłoby się na to, jak przygnębiający tekst ma.
A teraz kwestia anime i mang. Są to niesamowite wytwory z kilku powodów: potrafią wywołać naprawdę silne emocje (dla porównania, nie każdej dobrej książce się to na mnie udaje i praktycznie żadnemu filmowi czy serialowi), zawierają sporo humoru i – co najbardziej świadczy o ich niezwykłości – są nieprzewidywalne w taki sposób, że w pewnym momencie już porzucasz samą myśl o spekulacjach, bo wiesz, że tak czy siak nie zgadniesz, co byś nie wymyślił (oczywiście nie jest tak ciągle ani nic, to byłoby niemożliwe, tylko niejednokrotnie już się spotkałam z tym, że zaprzestałam prób przewidzenia, co się wydarzy, bo nie byłam w stanie). Pod tym względem japońskie twory najbardziej się dla mnie wybijają na tle wszystkich innych, gdyż dopiero przy anime się spotkałam z tym, że nie byłam w stanie przewidzieć fabuły ani zakończenia (a zwykle już na początku książki/filmu/serialu wiem jak to się skończy i co się wydarzy z dokładnością do 100%).
Kocham Japończyków, okej?

Cóż to chyba wszystko w tym bezsensownym, nic nie wnoszącym do Waszego życia, wpisie (ciekawe czy ktoś dotrwał do tego momentu xD)
Miłego dnia/nocy/innej-części-dobry-kiedy-to-czytasz
Queenie 💗