“Poznałam kiedyś pewną historię, piękną historię, ale jednocześnie tragiczną”.
Nasze:
> WS: Rozumiem, że zdarzają się celowe powtórzenia. I są naprawdę super! Ale to tutaj nie ma logicznego powodu bytu. Zaczynanie od powtórzenia wygląda niechlujnie.
Twoje:
> Powtórzenie na początku nie jest zbyt dobre, można napisać „Poznałam kiedyś pewną historię, była ona piękna, ale jednocześnie tragiczna”.

“Długie włosy koloru kory drzew przysłaniają jej smutną, zatroskaną twarz. Jest sama, czas od czasu mija ją jakiś przechodzień, nie zwracając szczególnej uwagi na jej osobę. Wokół panuje dość dokuczliwy chłód, lecz nie przejmuje się tym, już nie”.
Nasze:
> Huntie: Dziewczynka z zapałkami też się nie przejmowała. I jak skończyła?!
> WS: “Koloru kory drzew”, czyli jakiego? Brzoza na przykład jest biała. “Czas od czasu”, hmm.
Twoje:
> Tutaj zjadłaś kilka literek, raczej powinno być „od czasu do czasu”

“W środku jest umieszczone jego zdjęcie z czasów wojska”.
Nasze:
> Huntie: Wojsko jest zawsze. Tylko “on” nie zawsze tam kibluje.
> WS: “Z czasów, kiedy służył w wojsku” brzmi chyba lepiej.
Twoje:
> „z czasów, kiedy służył w wojsku” albo „z czasów kiedy był w wojsku” tak jest lepiej.

“Nie dochodzi do niej myśl, że już go nie ma, że go straciła. Dla niej, w jej głowie, wciąż jest obok, tak blisko, na wyciągniecie ręki”.
Nasze:
> WS: Wyciągnięcie*. Nie wiem czemu, ale ta historia mnie nie chwyta za serce. Jest jak do tej pory sztuczna i wymuszona.
Twoje:
> „wyciągnięcie”

“Właśnie teraz jej myśli powróciły do momentu ich pierwszego spotkania”.
Nasze:
> Huntie: I skucha! Ha! Wdarł się czas przeszły!
Jej:
> Jeśli narracja jest w czasie teraźniejszym, to staraj się, aby nie wkradał się czas przeszły.

“Niemal natychmiast się zgodziła, nie chciała nawet myśleć co by było, gdyby odmówiła”.
Nasze:
> WS: Byłaby nieprofesjonalna?
Twoje:
> Co by się stało?

“– Czemu nie mogę? Powiedz coś więcej! – mężczyzna milczał, patrzył tylko nieopisanym wzrokiem na Anny“.
Nasze:
> WS: Jaki to “nieopisany wzrok”?
> Huntie: Taki, na który ałtorce zabrakło poetyckich porównań.
Twoje:
> „nieopisany wzrok” Nie za bardzo wiem jaki to. A może lepiej będzie „pustym wzrokiem” lub „nieobecnym wzrokiem”.

“– Bucky, podaj mi chodziarz jeden sensowny powód…”
Nasze:
> Huntie: *dostaje mocno słowem “chodziarz” i przez chwilę nie może nabrać powietrza* Don’t. Pls. Nie piszcie tak, drogie dzieci.
Twoje:
> Ortografia „chociaż”

“Pierwszy i ostatni raz spotkała osobę, za którą podążyłaby wszędzie. A Bucky nie oczekiwał tego on niej, bardziej pragną, aby Anny wskazywała mu drogę”.
Nasze:
> Huntie: … To brzmi jak jakaś religia!
> WS: “… nie oczekiwał tego ON niej”?
Twoje:
> Raczej powinno być „od”

„Już w tedy nie wytrzymała, biegiem ruszyła w jego stronę”.
Nasze:
> WS: Wtedy*.
Twoje:
> „wtedy”

Hm. Czy to nie wygląda zabawnie? Własnych uwag do tej pracy miałaś może… trzy-cztery? Także ten… ja to tutaj zostawię.
Skoro chciałaś polować na literówki, to mogłabyś znaleźć jakieś od siebie, a nie powielić te, które pokazaliśmy my. Nie mów, że literówek tam nie było, ponieważ sama znalazłam na szybko kilka: „Ja znam odpowiedz, czemu ją opuścił”, „nocne ciemno granatowe niebo”, „dodał nim zamkną za sobą drzwi”, „Jedyną osoba, przez którą miała wątpliwości”, „wystarczyło by jej”, „A Bucky nie oczekiwał tego on niej, bardziej pragną” (chodzi o „pragną”, nie „on”, które pokazaliśmy my), „budzące go i bliży się do niego”.

:)