pOprOstUluSia

"WŚRÓD TYCH PIENI"

Jesteśmy zgubieni,
Bardzo zgubieni,
Wśród złowieszczych cieni.
Otaczają nas strumienie płomieni,
A my wciąż zagubieni.
Myślimy, że bez naszego życia może być lepiej,
A jednak marzymy o najbliższym sklepie.
Błądzimy myślami,
Bez celu.
W końcu nie jest nas aż tak wielu,
Może ktoś przyjdzie, nas uratuje?
A może zginiemy patrząc na tuje?
Jesteśmy tu długo,
Zagubieni,
Widzimy coraz więcej płomieni
Wśród tych pieni,
A jednak żyjemy,
Mamy nadzieję.
Słyszymy, że wokół nas coś się dzieje.
Jacyś ludzie? Zwierzęta?
Może ktoś jednak o nas pamięta?
Coś się zbliża, słychać coraz głośniej,
Rozglądamy się radośnie.
A jednak…
To nic,
Jakieś drzewo rośnie.
Bardzo szybko, nienaturalnie,
Albo my jesteśmy w traumie
Już nie ma nadzieji, wiemy że zginiemy,
Więc ostatni raz pomódlmy się wśród pieni.
I koniec,
Nadszedł tak nagle.
Zginełyśmy,
Leżąc bezwładnie.