Gdybyś powiedział mi 3 miesiące temu, że po taki długim czasie myślenia, czy się nie zabić, następnie byciu w takim dołku po tym jak zobaczyłam jakim toksycznym i złym człowiekiem byłam względem dziewczyny, która postanowiła zerwać naszą "najlepszą przyjaźń" i nie zabić się tylko po to, żeby nie miała żadnych wyrzutów do siebie moje życie zacznie się powoli układać, nie będę potrafiła znaleźć czasem żadnego powodu do płaczu, najbliższą osobą stanie mi się dziewczyna, której w klasie nikt nie lubi, chociaż jest cudowną osobą, zacznę się zadawać z fajnymi dziewczynami, których na początku sposób bycia mi się podobał, te "popularne" dzieciaki z klasy zaczną mnie nienawidzić i obgadywać na każdym kroku nie wiadomo z jakiego powodu, ale czasem dodaje mi to motywacji, zacznę poznawać nowych ludzi ze szkoły, których praktycznie dzień w dzień widuje na korytarzu i już nie są dla mnie zwykłymi randomami, zacznę otwarcie mówić, że jestem bi oraz nie bać ludziom pokazywać tego co napisałam, moimi znajomymi z podstawówki, z którymi pod koniec wakacji wracałam zawsze do domu po 22 jak i co weekend od rozpoczęcia roku będą sami chłopacy oraz ta jedna dziewczyna, z którą po prostu się znałam, moje relacje z mamą będę wyglądały dużo lepiej, za każdym razem jak będę widziała siebie w lustrze będę mówiła, że wyglądam zaj*biście oraz będę wiedziała kim chce zostać w przyszłości roześmiałabym ci się w twarz.