Nie wiem od czego zacząć. Zacznę więc od tytułu:” Mściwa siostra, to ja, wszystko co złe to ja! Hehe wygrałam!”
> Tytuł infantylny. Totalnie niepoważny. Olewczy w stosunku do czytelnika, pokazujący jak bardzo masz gdzieś ludzi, którzy poświęcają czas, aby czytać twoje wypociny.
Dalej: błędy językowe. Jeden za drugim. Widziałem takie perełki jak „faforyzowali”, „w tedy” i tak dalej.
Liczby zapisujemy słowami. Widząc liczby, mam ochotę się śmiać z tego przedstawienia wieku. Powiedz mi, widziałaś kiedykolwiek aby w jakiejś książce były liczby wplecione bezsensu w tekst?
Zakładam, że obie są Rosjankami. Smutne, że rodzice dali swojej córce męskie imię. Tak, Sasha w Rosji to imię męskie, zdrobnienie od Aleksander. Nie będę dodawać, że… Albo dobrze.
Gwałt na uniwersum: Natasha nie miała rodzeństwa. W młodym wieku trafiła do Red Room, jej rodzice zginęli kiedy była dzieckiem, nie wiadomo czy ich w ogóle poznała.
Zapis dialogów ssie mocno, nie mówiąc już o całej Mary Sue. Oczywiście idealna (ktoś leczy swoje kompleksy?), silna psychicznie (chociaż się tnie, co temu przeczy), pracuje jako tajny agent (w wieku lat siedemnastu, jasne, już).
Najbardziej jednak boli gwałt na kanonach. Żadna z postaci nie została uratowana. Zachowują się jak idioci, nie mają najwyraźniej za grosz mózgu ani świadomości kim są. Nie wspomnę o tym, że nawet nie zostali obdarci z charakteru. Po prostu…cóż, mam wrażenie, że w wyniku splotu jakichś wydarzeń, w ich ciała wsadzono random nastolatków, którzy sami nie wiedzą czego chcą.
Ogólna ocena: Szkoda oczu na podobnego raka. Uniwersum zniszczone, kanony przerobione na szmaciane lalki mające jedynie służyć Mary Sue. Sama główna bohaterka Ideanalna do bólu. Assystentka od siedmiu boleści.