Witom
W sumie to nie wiem co napisać… Nie mam nic do roboty. Albo wiem! Moje przemyślenia o moim opowiadaniu (długim!)
Więc… ogólnie od września (tak mniej więcej 5-6) zacząłem pisać swoje opowiadanie i postanowiłem, że będę robił jedną kartkę A4. Ogólnie dobrze, bardzo dobrze jak na mnie mi szło, do listopada miałem ok. 50% frekwencję. I od grudnia zacząłem używać do pisania komputera, bo na telefonie naprawdę nie potrafiłem wytrzymać wiecznych błędów popełnianych przez pośpiech i trudność w bardzo szybkim zapisywaniu swoich myśli. Na komputerze idzie ki z tym o wiele lepiej, jednak no, to też ma swoje minusy. Nie mogę z niego korzystać po 22:30 (mniej więcej), a mam tak, że największa moja wydajność przypada na taką godzinę. I to sprawia mi problem, bo na telefonie nie lubię już pisać. I tutaj tak naprawdę przechodzę do sedna. Odkąd piszę na komputerze, już nie robię swojej dziennej stawki, a prawie dwa razy więcej (np. dzisiaj ok. 1,75 strony A4). I czuję się mniej usatysfakcjonowany niż wcześniej, gdy pisałem na telefonie. Nie wiem przez co to, ale wczoraj nie potrafiłem zasnąć przez to, że zastanawiałem się jak mogę przyspieszyć moje pisanie. Bo akurat jestem przed walką… I jasne, moje mniejsze usatysfakcjonowanie może wynikać z mniejszej ilości opisów, jednak uważam, że to, że umiem teraz bardziej poprowadzić akcję używając dialogów jest dobre. Tym bardziej, że teraz nie opisuję szybkiej akcji jakoś rozwlekle, tak, że traci się z niej efekt zaangażowania (nie wiem, czy rozumiecie). Ale nadal mam takie… uczucie nieusatysfakcjonowania. Dzisiaj nawet usiadłem nad tym o 20:30, by więcej zrobić, ale nieco musiałem zrobić przerwę.
No i ten. Jeśli chcecie skrót z tego to nie jest radosny z tego, że piszę więcej, bo chcę więcej.
No. Także. Pa!