Przychodzę do was z opinią na temat wycieczki, w której miałam ostatnio okazję wziąć udział.
*czytasz na własną odpowiedzialność*
We wtorek dane mi było odwiedzić dobrze nam znane miejsce jakim jest obóz koncentracyjny oraz były obóz zagłady w Oświęcimiu, zwany jako Auschwitz.

Proszę was o zachowanie powagi pod tym wpisem oraz jeśli ktoś jeszcze nie orientuje się w temacie proszę aby podszedł do tego wpisu z dystansem. Nie wiesz o co chodzi – nie komentuj, bo to jest naprawdę ważny, a jednocześnie ciężki temat. Żartowanie sobie z tego typu rzeczy to jest jedno z bardziej nieodpowiednich zachowań. Proszę też o przeczytanie do końca, jeśli już się na to decydujesz. Oraz powtórzę, że czytasz na własną odpowiedzialność – to nie będzie przyjemny wpis.

Przed wyjazdem obawiałam się tego co właściwie mnie tam czeka. Co moje oczy zobaczą i w jakim stanie będzie moja psychika kiedy już z tamtąd wyjdę. Z opinii innych wszystko wyglądało tak samo, trauma przez kilka dni, podczas samego zwiedzania często nie dało się obejść bez łez, bo to co kiedyś się tam działo to naprawdę jest coś niewyobrażalnie strasznego i przechodzi ponad ludzkie możliwości.

Bardzo ciężko jest sobie wyobrazić jak to naprawdę wyglądało. Nawet kiedy stałam tam, widziałam te wszystkie miejsca gdzie zginęło miliony ludzi, miejsca gdzie byli oni duszeni, bez litości męczeni. Pomimo że widziałam to bardzo dokładnie, byłam w miejscu gdzie życie straciło tak wiele osób, nasłuchałam się tyle strasznych historii, które nie mieściły się w mojej głowie, widziałam zdjęcia ludzi którzy tam przebywali. Małe, wesołe dzieci, które nie wiedziały że za chwilę zginie cała ich rodzina, a przy okazji one same. Widziałam wszystkie rzeczy tych ludzi, zabierali ze sobą mnóstwo przedmiotów, myśląc że jadą w nowe miejsce gdzie będą spokojnie mieszkać.
Pomimo że widziałam to wszystko nie byłam w stanie tego pojąć, to nie mieściło mi się w głowie, że kilka lat temu takie sytuacje naprawdę miały miejsce.

Sama wycieczka była bardzo ciekawa, najpierw zwiedzaliśmy sam Auschwitz, każdy miał na głowie słuchawki gdzie słuchaliśmy pani przewodnik. Opowiadała bardzo ciekawie, jednak takich rzeczy było ciężko słuchać. Mi akurat udało się nie wypuścić z oczu ani jednej łzy, ale całą wycieczkę przeszłam trzymając moją koleżankę za ramię. Rozumiecie, po prostu chodziłyśmy tak przyklejone do siebie, wręcz przytulone, bojąc się tego wszystkiego co właśnie widzimy.
Podczas zwiedzania mogliśmy zobaczyć warunki, w których żyli, jak ogólnie wyglądało życie tam, kilka miejsc takich jak ściana śmierci, ogrodzenie z drutów przez które nikomu nigdy nie udało się uciec. To wszystko wyglądało tak przerażająco…
Nasłuchałam się różnych historii na przykład takich, że osoby, które chciały uciec ginęły, oszczędzę szczegółów co potem się z nimi działo. Po prostu mam świadomość tego, że są tu też młodsze osoby i to nie jest odpowiednie miejsce na dokładne opisy sytuacji.

Następnie pojechaliśmy do tak zwanego Auschwitz Birkenau. Bo jakby tam są dwa takie obiekty, mam nadzieję że rozumiecie.
Miejsce trochę różniło się od tego pierwszego. Przestrzeń ogromna, przez co jeszcze bardziej przerażająca i tutaj tylko zabijali. W porównaniu z pierwszym miejscem był to wyłącznie obóz zagłady. Dodatkowo cały dzień padał deszcz co jeszcze bardziej dodawało ponurego klimatu.

Będąc tam po prostu nie dało się śmiać, czymś nie możliwym było nie zachować tam powagi. Tam aż dusza wymagała żeby być cicho i chodzić spokojnie. W końcu stoi się na terenie gdzie kilka lat temu zabijano naprawdę bardzo dużą ilość osób. Widziałam komory gazowe, to wszystko od środka, piece w których… następnie pozbywano się ciał tych ludzi, a potem miejsca gdzie zostawali oni zostawieni.
W tamtym momencie moja psychika powoli miała dość, chciałam już wracać do domu, bo powiedzmy sobie szczerze. Słuchanie o śmierci ludzi przez 4 godziny to nie jest żadna  przyjemność.

===========

Podsumowując – mi się naprawdę podobało. Cieszę się że zobaczyłam to wszystko, że wiem jak tam naprawdę było, jak to wyglądało. Nie wiem jak jest u was, ale u mnie to była wycieczka obowiązkowa dla wszystkich klas ósmych.

To jest nasza historia i każdy Polak prędzej czy później, ale powinien tam się wybrać. W sumie to nawet ma obowiązek zobaczyć jak to wszystko wyglądało. Bardzo ciekawie się słuchało, pomimo że to wszystko jest naprawdę straszne i ciężkie do pojęcia. Jedyne co to nie polecam osobą młodym.

Wiadomo osoby z gorszą, słabszą psychiką i tak dalej nie powinny tam jechać, jednak osoby młodsze także. Zalecany wiek to właśnie tak mniej więcej ósma klasa, podobno każdy musiał mieć skończone 14 lat żeby jechać, jednak w tym przypadku im później tym lepiej.

Co tu więcej mówić. Nie mam pojęcia jak to podsumować, chyba powiedziałam już wystarczająco. Pamiętajcie, że to jest właśnie nasza historia, której uczymy się już w szkołach podstawowych. Nie można ukrywać tego co działo się na naszych terenach nie tak wiele lat temu i pamiętajmy aby znać tą historię, poznawać ją bardziej i przekazywać kolejnym pokoleniom.

Może ktoś z was też już tam był? Jeśli tak dajcie koniecznie znać jak przeżyliście tą wycieczkę i czy była ona dla was bardzo traumatycznym przeżyciem.

Dziękuję bardzo za uwagę, jeśli przeczytałeś do końca ten wpis masz u mnie naprawdę wielki szacunek, bo myślę że jednak nie wszystkim by się chciało.