~¡Hola!

Sporo osób tutaj znało mnie jeszcze przed tym kontem, ale jeszcze więcej – nie, więc jeśli nie znasz mnie z @KrakersLubczyk, to albo nie czytaj, albo powiedz swojemu mózgowi, aby przyswoił informację: „im.sleepy zrobiła sobie kiedyś przerwę od SQ I przed nią się dziwnie zachowywała”

Mam zamiar dzisiaj wytłumaczyć, co mi latało po głowie na wypadek, gdybym znowu postanowiła sobie zrobić przerwę (chociaż to raczej teraz mało możliwe). 

Żeby Wam to wytłumaczyć muszę cofnąć się do czasów, kiedy zaczynałam tworzyć swoje quizy na SQ o kpopie. Miałam wtedy wielu znajomych w internecie, większość z nich raczej reprezentowała tę patologiczną stronę. Wiecie – papierosy, piwo, energetyki… rozumiem, że wszystko jest dla ludzi, ale oni mieli jakieś 12 lat! Przyjaźniłam się z tą patologiczną częścią dla osób, na których naprawdę mi zależało, a były „normalne”. Głupio było mi powiedzieć „ej, nie rozmawiamy już z nią”, ale robiłam to. Cóż, te lepsze osoby nie chciały zerwać kontaktu, bo mimo wszystko to ich przyjaciele. Wtedy właśnie zaczęłam zgłębiać tajniki kpopu – jedna z tych patologicznych osób nawijała mi o nim na okrągło. Zaczęłam robić quizy, nie wiedząc nawet jak nazywają się członkowie w BTS, nie mówiąc już o BTOB, bo oni również pojawiali się w moich quizach. Postanowiłam zerwać kontakt z tamtymi „toksycznymi” ludźmi i moją odskocznią stały się SameQuizy, a później K-pop. Moje nieudolnie tworzone quizy nie cieszyły się milionami serduszek, a ja bałam się, że stanie się to, co kiedyś właśnie z tymi patologicznymi ludźmi. Na początku miałam ich za przyjaciół, fajnie nam się rozmawiało… później zobaczyłam, jacy faktycznie byli. Z czasem zaczęłam mieć okropne poczucie winy, że zaczęłam się z nimi zadawać i popadłam w niezłego doła. Zerwanie kontaktu nawet z takimi debilami było dla mnie trudne, dlatego właśnie postanowiłam się czymś zająć.

Na SQ nie spędzałam jakoś dużo czasu, wolałam oglądać YT, albo grać w Minecrafta. (nie brzmi poważnie) Wtedy zostałam nominowana przez jakąś @Im.Sanji której w ogóle nie znałam. Nie miałam pojęcia, że taki człowieczek istnieje, a ja dostaję od niej nominkę. Ba! Była o kpopie! Nie wiedziałam co odpowiedzieć, więc sprawdzałam, co inni nominowani podawali. Myślałam, że mam tego grzyba za sobą, ale ona napisała do mnie na priv. Rozumiecie to? Wiecie jak ja się stresowałam? XD Jakiekolwiek pytanie o kpopie właściwie kończyło się lądowaniem na Wikipedii w poszukiwaniu pomocy. Tak, byłam zdesperowana XD. Pominę ten smutny etap i przejdę do tego, że zaczęłam się tu bardziej rozwijać, a K-pop „wyleczył mojego doła”. Właściwie to dzięki Sanji zaczęłam słuchać kpopu, a poznałam ją, o ironio… przez K-pop! 

Starałam się nie spędzać tu dużo czasu, bo bałam się, że znowu za bardzo się przywiążę i będzie kicha. No i była. Kiedyś wybuchła afera o to, że na mess byłam dodana do jakiejś *patologicznej* grupki, na którą nigdy nie zaglądałam. Z upływem czasu zaczęłam mieć wyrzuty sumienia (po raz kolejny), bo miałam przyjaciół w internecie. Normalnych. W moim mózgu jest coś ewiendenie nie halo, skoro przejmuję się tym, że robię to co lubię i codziennie piszę ze swoimi znajomymi. Ja wiem, że pewnie za kilkadziesiąt lat poznawanie ludzie w internecie będzie całkowicie normalne. Wracając… uzależniłam się od tej stronki :’) Właściwie dawno straciłam chęci do tworzenia quizów, ale poznałam tu tyle wspaniałych i wartościowych ludzi. Ja wiem, że to normalna stronka i robię wielki problem, ale po prostu wtedy nie byłam w stanie już siedzieć na SQ i zaczęłam być niemiła dla ludzi. Tak! To najlepszy sposób na to, by ludzie Cię przestali lubić! (Jeśli wcześniej to robili) Na początku robiłam to sztucznie, ale musiałam zrobić sobie przerwę, właściwie chciałam już nawet na zawsze zakończyć swoją egzystencję na SamychQuizach. Wiecie, pisałam wbrew sobie, że ktoś mnie denerwuje i po prostu pisałam niezbyt przyjemne rzeczy innym, na których mi przecież zależało. Logika! Gdzie? nie wiem. Okej, lecimy dalej. Później byłam smutna, bo kurde, byłam wredna dla nic niewinnych ludzi, którzy przesiadywali na SQ, Bo… Tak! To też dobry powód. No i miałam dołka później c: W końcu przestałam się z tym źle czuć i po prostu jedyne, co mogłam odpisać to coś równie wrednego jak mój rudy kot. W sensie – przestałam myśleć tak, jak kiedyś i niemiłe odpowiedzi były już dla mnie naturalne. W końcu stwierdziłam „rzucam to, jadę w Bieszczady”. No i wtedy zniknęłam!

PS: Wiem, że może to brzmieć dziwnie, że tak się czułam, ale przez to, co ostatnio napisałam @_hydrangea mam wrażenie, że nie jestem do końca normalna i właściwie się zaczynam zastanawiać, czy ja w ogóle potrafię odczuwać emocje tak jak inni xD No cóż…

🎄Dla wytrwałych: jeśli ktoś chce, to z okazji świąt mogę Wam wysłać moje zdjęcie na pv XD wiem, że raczej nikt nie chce widzieć mojej brzydkiej mordki, więc ją zasłoniłam. Nie dodam we wpisie, bo mi samej życie rozpadłoby się na milion drobnych kawałeczków, gdybym zobaczyła zdjęcia niektórych osób. One po prostu dla mnie nie mają wyglądu i tyle XD