Wszystkiego najlepszego z okazji dnia kobiet <33

Wczoraj dodałam rozdział WBT i myślę, że chyba nie wyszedł źle
Wstawiłam go też niecałe 2 tygodnie przed terminem, kiedy chciałam go wstawić więc jestem dumna z siebie za to, że znalazłam motywację by ten rozdział dokończyć haha
Ale myślę, że powinnam na chwilę stąd zniknąć
Nawet w święta myślałam o tym, by coś dla was napisać, by być tutaj aktywna itd. Teraz się nad tym zastanawiam i myślę, że się trochę uzależniłam.
Ta stronka zainspirowała mnie do pisania, a dzięki temu, że zaczęłam pisać, wyładowywałam z siebie emocje. Zaczęłam widzieć inne rozwiązania. To było 1,5 roku temu tak około. Przez ten czas działo się u mnie na prawdę wiele. Ogarnęłam się w paru sprawach (w niektórych nadal tego nie potrafię zrobić haha) i poczułam się dobrze sama ze sobą. Ale jak wiecie, kiedyś muszą nadejść chmury. Nie będę się rozpisywać. Sądzę tylko, że dobrze mi zrobi krótka przerwa. Nie wiem, tak do lutego? Aż się pozbieram i uporządkuję sobie wszystko. Muszę też na poważnie zająć się szkołą. Obiecuję, że gdy wszystko ogarnę to wrócę <3 Odpisywać na wiadomości będę, w dodatku na messengerze będę odpisywała normalnie, więc jakby ktoś chciał utrzymywać kontakt wystarczy napisać na pv.
Trzymajcie się <3

~~ wasza Al

" […]
— Taa, jasne. I specjalnie tylko czegoś od nich chcesz w tych najciekawszych chwilach i… — rozbawiony chłopak, zauważywszy spojrzenie Lewis, które gdyby umiało posłałoby go pod ziemię, zamknął usta i uśmiechnął się szeroko. Chwilę później usłyszeli przeciągły gwizd, który oznaczał koniec treningu. — Czas na nas. — Ethan wstał i energicznie pociągnął dziewczynę za nadgarstek tak, że na niego wpadła. — A myślałem że to na Lupina lecisz. — sugestywnie poruszył brwiami.
— Oj zamknij się lepiej bo za chwilę zlecisz z tych trybun i serio cię wpakuję do Munga. — Megan prychnęła, a chłopak zaczął się śmiać. — Mówię poważnie. Chcesz się przekonać?
[…]"

~~ WBT, soon