Czy tylko ja uważam, że moje opowiadania nie mają sensu?
Na serio.
Każda postać próbuję byś super „sassy”, ma jakieś załamanie nerwowe i emocjonalne chwiejności osobowości.
Próbuję z całego serca nadać jednej osobie dane cechy, ale zawsze wychodzi mi tak, jak wychodzi. Czytając różne książki, jak i opowiadania na tej stronie, czuję, iż to, co robię, jest bezsensowne i fabuła kompletnie nie składa się w całość.
Sądzę, że od założenia konta na tej stronie, wiele się nauczyłam, ale wciąż czuję, że moje umiejętności nie są wystarczające, bym mogła tu cokolwiek publikować.

Ostatnio czuję, że to, co tu robię, nie jest tym, czym chciałam, by było. Zaczęłam tu pisać dla zabawy. Jednak, patrząc na liczbę obserwujących, czuję, iż tego jest za wiele. Oczywiście uwielbiam was za to, że chcecie czytać to, co napisałam! Niemniej nie jestem przyzwyczajona do tego, by tyle osób interesowało się tym, co robię, czy jak w tym przypadku piszę.
Jestem osobą, która woli mieć towarzystwo kilku osób i tyle jej wystarcza. Pisanie na tej stronie stresuję mnie czasem bardziej niż nauka w szkole. Zawsze, gdy publikuję nowe opowiadanie, boję się, że wam się to nie spodoba.
Muszę zrobić sobie przerwę i wszystko przemyśleć. Wiem, iż tych przerw było u mnie od grama, ale musicie też zrozumieć mnie, a raczej to jaką osobą jestem.
Niechciana pojawi się zgodnie z umową do końca tygodnia.