Tak, wiec ten… ja już po mału będę się żegnać

Chciałabym wam coś opowiedzieć

Od najmłodszych lat rodzice mnie biją, matka jest pijaczką, a ojciec jest pracocholikiem, nie obchodzi go nic oprócz pieniędzy. W domu nie było za wesoło ale przynajmniej w szkole mnie chociaż trochę mnie lubili. Jednak pewnego dnia, upiłam się… i stało się… 3 miesiące temu urodziła się Marysia. Wiem co sobie teraz o mnie myślicie… pewnie że jestem jakąś puszczalską czy coś… przepraszam was… Ojciec Marysi gdy się o tym dowiedział, zerwał ze mną, wpadł w szał i… nie będę mówić co dalej. Reakcja rodziców wcale nie była lepsza. Zamykali mnie w pokoju, bez jedzenia, bez picia, bez niczego. Przychodzili tylko, żeby powiedzieć mi jaka jest zła, beznadziejna i zwiększyła się przemoc domowa, a przez ten czas w moim brzuchu siedziała Marysia. Każdy w okoł mówił o aborcji ale ja tego nie chciałam, tak czy inaczej Marysia to moje dziecko. W szkole z dnia na dzień wszystko się zmieniło. Gdy chodziłam do szkoły z dużym brzuchem i siniakami, ranami itd. Po tym jak rodzice mnie bili, oni dokańczali robotę. Nie bede mówić o innych rzeczach które działy się w moim życiu, bo zeszło by mi się kilkanaście dobrych dni. Chciałam wam tylko powiedzieć że to Marysia utrzymywała mnie przy życiu, ale po tym co ostatnio powiedzieli i zrobili mi moji rodzice… pękłam… 💔