A teraz króciutka historia z mojego życia o anime:
Rok, dwa lata temu miałam problemy psychiczne. Wiecie o co chodzi, problemy z ludźmi z klasy, no i jeszcze siostry :c
Mama mnie zapisała do psychologa, ale to nie ważne. Bardziej ważne jest to, jak z tego wyszłam. Zaczęłam wtedy oglądać anime i czytać mangi. Bohaterowie i ich pozytywne nastawienie totalnie mnie ożywili c: Zaczęłam doceniać mniejsze rzeczy, stałam się bardziej empatyczna i dosłownie kipieć dobrą energią. (Pomińmy wady oglądania tego XD Były, ale nawet nie miały szans z zaletami)
Właściwie dzieki temu wyszłam z smutku. Nie nazwałabym tego depresją, więc po prostu smutek. Tak wiem, pingwiniarze mnie pewnie wyśmieją, ale ja wiem co wiem.
Mieliście podobnie? Tak, czy siak, dzięki Anime stałąm się w zasadzie lepsza.
❤️ (Nie bierzcie tego posta jako atencje)

Zawsze od oglądania Saikiego K Boli mnie twarz xD za dużo się śmieję