Okej, pisałam ten wpis już kilkukrotnie i nadal nie wiem, jak ubrać w słowa to, co chcę powiedzieć. W Korei jest już dawno 18 grudnia, co wiąże się z rocznicą odejścia wspaniałego artysty i człowieka. Kim Jonghyuna, który dobro innych, stawiał ponad swoje. Osoby, która potrafi wywołać uśmiech na mojej twarzy, nawet w te najgorsze dni. Tęsknię za nim i jeśli powiedziałabym, że nie uroniłam ani jednej łzy od dnia, w którym odszedł, byłoby to największe kłamstwo, które opuściło by moje usta. Oddałabym wszystko, żeby ten dzień nie wiązał się z takim „wspomnieniem”. Oddałabym wszystko, żeby Jjong nadal był z nami, obdarowywał nas swoją pozytywną energią i dzielił się swoim wspaniałym talentem. Codziennie powracam do filmików, w których mogę usłyszeć jego szczery śmiech. Tak, szczery śmiech, ponieważ pomimo ogromnego bólu, który skrywał głęboko w sobie, wierzę, że był szczęśliwy. Wierzę w to tak samo mocno, jak w to, że opiekuje się swoimi braćmi, rodziną i Shawol World. Ja nawet w to nie wierzę. Ja to wiem i czuję całym swoim sercem. Nie chciałabym przenieść tutaj złej energii, ponieważ…pamiętajmy naszego aniołka jako uśmiechniętego Dino, który miał ogromne serce, wspaniałe poczucie humoru i dażył niewyobrażalnie silną miłością muzykę i ludzi wokół siebie. Kochamy Cię, Jonghyun💙Byłeś najjaśniejszą gwiazdą na scenie, teraz jesteś najjaśniejszą gwiazdą na niebie💙